Προκειμένου να ικανοποιηθεί η μεγάλη ζήτηση ψαριών στο Δουκάτο του Νασσάου, ιδρύθηκε στο Βισμπάντεν το 1863 η "Nassauische-Fischerei-Actien-Gesellschaft" με την υποστήριξη του Δούκα Αδόλφου του Νασσάου.

Στην κοιλάδα του Kesselbach (Adamstal), ένας ενοικιαστής έσκαψε λίμνες για λογαριασμό της εταιρείας και δημιούργησε μια ιχθυοκαλλιέργεια. Τα προϊόντα πωλούνταν από έναν έμπορο του Βισμπάντεν στην Marktstraße μέχρι το 1877. Ο ενοικιαστής έλαβε υποστήριξη για τα σχέδιά του να κατασκευάσει ένα εκδρομικό εστιατόριο εκτός από το ιχθυοτροφείο από τον Σύλλογο Εξωραϊσμού του Βισμπάντεν. Το 1872, έχτισε ένα κτίριο εστιατορίου, ένα υπόστεγο και ένα καταφύγιο ως νέο εκδρομικό προορισμό για τους επισκέπτες των λουτρών και τους ντόπιους. Διηύθυνε το εστιατόριο δίπλα στο ιχθυοτροφείο μέχρι το 1895, όταν η εγκατάσταση περιήλθε σε δημοτική ιδιοκτησία.

Η επέκταση των εγκαταστάσεων είχε ήδη ξεκινήσει το προηγούμενο έτος. Χτίστηκε ένα νέο κεντρικό κτίριο ελβετικού τύπου και βοηθητικά κτίσματα. Τις επόμενες δεκαετίες, διάφοροι ενοικιαστές διαχειρίστηκαν την παμπ και το ιχθυοτροφείο. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το ακίνητο χρησιμοποιήθηκε από τη Βέρμαχτ ως χώρος αποθήκευσης.

Η πόλη του Βισμπάντεν πούλησε τελικά τα κτίρια το 1964, αλλά διατήρησε την κυριότητα των λιμνών. Η παμπ παρέμεινε, αν και η ιχθυοκαλλιέργεια δεν διεξάγεται από τη δεκαετία του 1980.