Prywatna kolej Taunusbahn zapoczątkowała erę kolei w Wiesbaden w latach 1839/40. Biegła ona z Frankfurtu nad Menem przez Höchst i Kastel do Wiesbaden z odgałęzieniem od stacji "Curve" (dzisiejsza stacja Wiesbaden Ost) do Biebrich. W tym czasie linia łączyła Wolne Miasto Frankfurt, Księstwo N assau i Wielkie Księstwo Hesji-Darmstadt w Kastel. Podczas gdy Nassau chciało połączenia między swoją stolicą a handlową i finansową metropolią nad Menem, Frankfurt preferował połączenie z portem Biebrich w celu utrzymania niezależnego od Moguncji połączenia z Renem. Tego właśnie starała się uniknąć Hesja-Darmstadt w stosunku do Moguncji. W ramach kompromisu zezwolono na poprowadzenie linii kolejowej Taunus przez Kastel, ale Biebrich został połączony jedynie mniej wydajną koleją konną. W ten sposób oczekiwania Frankfurtu zostały skutecznie udaremnione, bez możliwości rozwiania zastrzeżeń w Moguncji dotyczących kolei na prawym brzegu Renu i jej negatywnego wpływu na funkcję portową Moguncji.

W latach 1871/72 wysoce dochodowa Taunusbahn została zakupiona przez Heską Ludwigsbahn i sprzedana Królestwu Prus. Chociaż oznaczało to, że linia Biebrich przeszła z trakcji konnej na parową, nie zwiększyło to jej wartości w dłuższej perspektywie. Została ona zamknięta w 1907 r. i zastąpiona linią towarową do "nowej" stacji kolejowej nad Renem, która dziś już nie istnieje. Początkowo prywatna prawostronna linia Renu z Rüdesheim przez Eltville do Wiesbaden zapewniła miastu drugie połączenie kolejowe w latach 1856/57. W latach 1859-63 księstwo zbudowało kolej Lahntalbahn z Wetzlar do Oberlahnstein i prawą linię Renu z Oberlahnstein do Rüdesheim. Po wybudowaniu krótkiego odcinka łączącego stację "Curve" kolei Taunusbahn z prawym odcinkiem Renu w pobliżu Biebrich w 1862 r., sieć kolei państwowych Nassau osiągnęła swój ostateczny zasięg. Już w 1864 r. połączenie między Koblencją a Oberlahnstein ustanowiło połączenie między prawym brzegiem Renu a koleją doliny Lahn w kierunku Bonn i Kolonii. Ciągłe połączenie na prawym brzegu Renu między Kolonią a Wiesbaden zostało ustanowione dopiero w momencie powstania Rzeszy Niemieckiej w 1871 r. wraz z ukończeniem linii Deutz-Niederlahnstein.

Linia z Wiesbaden do Niedernhausen, która została otwarta w 1879 roku, ustanowiła połączenie z koleją Main-Lahn z Limburgii przez Idstein do Höchst i stworzyła pierwsze bezpośrednie połączenie między Limburgią a Wiesbaden. Zarówno kolej Main-Lahn, jak i odgałęzienie Niedernhausen-Wiesbaden zostały zbudowane i obsługiwane przez Hessische Ludwigsbahn. Po przejęciu kolei państwowej Nassau w 1866 r. i nacjonalizacji Hessische Ludwigsbahn w latach 1896/97, Prusy były jedynym operatorem kolei w Wiesbaden. Kolej Langenschwalbach została otwarta w 1889 roku.

Uruchomienie obwodnicy Moguncji z Bischofsheim do Mombach w 1904 r. wraz z mostem Kaiserbrücke ostatecznie zapewniło Wiesbaden połączenie kolejowe z Moguncją. Nieodłącznie z tym związana była funkcjonalna restrukturyzacja infrastruktury kolejowej w zachodnim regionie Ren-Men, która zasadniczo istnieje do dziś. Hojnie zaprojektowany Dworzec Główny w Wiesbaden (1906) odciążył Dworzec Główny w Moguncji, który miał ograniczoną przepustowość. W latach 1960/61 z Wiesbaden uruchomiono połączenia elektryczne w kierunku Oberlahnstein, Moguncji i Frankfurtu.

W 2002 r. otwarto linię dużych prędkości z Kolonii do Frankfurtu z odgałęzieniem do Wiesbaden. Nadzieje Wiesbaden na udział w dalekobieżnym pasażerskim transporcie kolejowym na wysokim poziomie nie zostały spełnione. Rola kolei dla Wiesbaden jest więc dziś ambiwalentna: chociaż Wiesbaden jest w dużej mierze odcięte od dalekobieżnego transportu pasażerskiego, standard lokalnego i regionalnego transportu pasażerskiego jest bardzo wysoki. Kolejowy transport towarowy na obszarze miasta Wiesbaden obsługuje zasadniczo tylko duży przemysł nad Renem w Biebrich i Amöneburgu. Wysokie znaczenie prawostronnego szlaku Renu dla krajowego i międzynarodowego transportu towarowego nie przynosi Wiesbaden żadnych praktycznych korzyści.