"Mainz-Nord Rhine Bridge", jak jest oficjalnie nazywany, to dwutorowy most kolejowy nad Renem między Kastel i Moguncją. Opór ze strony władz fortyfikacyjnych Moguncji uniemożliwiał jego budowę przez dziesięciolecia. Po tym, jak obiekty stacji kolejowej w Moguncji i most na Renie między Gustavsburgiem a Moguncją okazały się wąskimi gardłami podczas wojny francusko-pruskiej w latach 1870/71, zapotrzebowanie na drugi most na Renie wzrosło ze strony wojskowej, również w związku ze strategicznymi rozważaniami dotyczącymi rozbudowy wydajnych połączeń kolejowych między wnętrzem Rzeszy a Lotaryngią ("Plan Schlieffena"). Cesarz Wilhelm II i Wielki Książę Hesji i Renu Ernst Ludwig wzięli udział w otwarciu 1 maja 1904 roku.

Rzekę przecinało pięć łukowych nadbudówek, które były militarnie zabezpieczone wieżami. Architektem był Franz Schwechten (1841-1924), który zaprojektował również mosty kolejowe nad Renem w Kolonii. Pod koniec II wojny światowej (17/18 marca 1945 r.) Wehrmacht wysadził Most Cesarski. Odbudowa została opóźniona, ponieważ Ren stanowił tutaj granicę między amerykańską i francuską strefą okupacyjną. Nowy most na Renie został otwarty dla ruchu dopiero 17 maja 1955 roku. Nadbudowy strumienia, które zostały zaprojektowane jako dźwigary kratownicowe, różnią się znacznie od łukowych elementów mostu oryginalnej konstrukcji swoimi prostymi liniami. Tablica pamiątkowa na przyczółku mostu w Moguncji upamiętnia inżyniera Gottwalta Schapera (1873-1942).

Zachowały się jedynie pozostałości oryginalnych wież mostowych. Na fundamentach na prawym brzegu Renu zachowała się kamienna tablica upamiętniająca otwarcie mostu. Zarówno most Kaiserbrücke z 1904 roku, jak i odnowiony most z 1955 roku są technicznie blisko spokrewnione z kolejowymi mostami na Renie w pobliżu Wormacji z 1900 i 1960 roku.