Zaświadczenie o odosobnieniu jest oficjalnym potwierdzeniem zgodnie z niemiecką ustawą o kondominium, że mieszkanie lub jednostka użytkowa jest wystarczająco oddzielona strukturalnie (ścianami, sufitami i zamykanym wejściem) od innych mieszkań lub pomieszczeń, tj. że jest zamknięta i może być wykorzystywana w pełnym zakresie. Może również zawierać specjalnie wydzielone obszary gruntu, takie jak miejsca parkingowe lub tarasy.

Wraz z planem podziału służy do podziału budynku na lokale mieszkalne i/lub lokale stanowiące współwłasność, tak aby można je było wpisać do księgi wieczystej jako odrębne lokale. W ten sposób blok mieszkalny może zostać przekształcony w kondominium, które może być sprzedawane indywidualnie. Możliwe jest również dokonanie ustaleń dla przyszłych spadkobierców lub zabezpieczenie stałych praw do mieszkania i stałego użytkowania.

Mieszkanie uznaje się za samodzielne, jeśli jest strukturalnie, faktycznie, przestrzennie i funkcjonalnie całkowicie oddzielone od innych mieszkań i pomieszczeń (np. ścianami i sufitami) i ma własny zamykany dostęp bezpośrednio z zewnątrz, ze wspólnej klatki schodowej lub przedpokoju. Jeśli do lokalu mieszkalnego lub użytkowego można dostać się tylko przez inny lokal, nie jest on samodzielny.

Jednostka mieszkalna musi być wyposażona w taki sposób, aby mogła być wykorzystywana jako przestrzeń mieszkalna. Na przykład w mieszkaniu musi znajdować się toaleta i prysznic lub wanna, a także kuchnia lub urządzenia do gotowania. Jeśli w zatwierdzonym starym budynku nie ma łazienki ani prysznica, można wydać tylko zaświadczenie o częściowej własności, ale nie zaświadczenie o własności kondominium. Pomieszczenia - np. kuchnia i łazienka - nie muszą znajdować się na tym samym piętrze, ale mogą również znajdować się nad sobą, pod warunkiem, że są połączone klatką schodową w ramach odrębnej nieruchomości, tj. mieszkania.

Dodatkowe pokoje poza mieszkaniem mogą być również przypisane do samodzielnego mieszkania. Muszą one jednak być oznaczone na planie podziału tym samym numerem co mieszkania i muszą być zamykane. Dotyczy to również "pomieszczeń niewykorzystywanych do celów mieszkalnych". Są to inne pomieszczenia, które w przeciwieństwie do mieszkań wynikają z ich przeznaczenia, takie jak pomieszczenia gospodarcze, sale ćwiczeń, pomieszczenia magazynowe, garaże, piwnice, magazyny itp.

Za pomieszczenia przynależne uważa się również powierzchnie mierzone, takie jak miejsca parkingowe, tarasy, ogrody itp. Nie wymagają one konstrukcyjnej granicy, o ile są wyraźnie zlokalizowane na nieruchomości za pomocą pomiarów.

Klatki schodowe, kotłownie, pomieszczenia gospodarcze, przechowalnie rowerów, suszarnie, place zabaw itp. stanowią obowiązkową nieruchomość wspólną. Nieruchomość wspólna musi być dostępna dla wszystkich właścicieli; dostęp nie może prowadzić przez odrębne nieruchomości innych właścicieli.

Każdy ma prawo złożyć wniosek, ale właściciel musi zawsze podpisać formularz wniosku, nawet jeśli wniosek jest składany przez osobę, która nie jest właścicielem. Pełnomocnictwo jest również wymagane, na przykład, jeśli korespondencja dotycząca planów jest prowadzona przez biuro architektoniczne. W takim przypadku architekt wypełnia lub poprawia plany bezpośrednio i przesyła je. Jako wnioskodawca, właściciel otrzymuje bezpośrednio odpowiednie zaświadczenie o ukończeniu.
Uprawnione są również osoby, które mogą udowodnić uzasadniony interes w uzyskaniu zaświadczenia (np. kupujący poprzez przedłożenie umowy kupna).

Wymagane dokumenty aplikacyjne należy przesłać pocztą do inspektoratu budowlanego. Tam też wnioski są rozpatrywane, a certyfikaty wydawane.

Najlepszym sposobem, aby dowiedzieć się, jakie dokumenty należy złożyć w konkretnym przypadku, jest skontaktowanie się z odpowiednim działem inspekcji budowlanej.
E-mail: baulastenwiesbadende

Zasadniczo należy złożyć jeden egzemplarz następujących dokumentów:

• podpisany formularz wniosku
• Upoważnienie, jeśli dotyczy (jeśli osobą kontaktową dla inspektoratu budowlanego NIE jest wnioskodawca)
• Opis zmian (tylko w przypadku uzupełnień)
• Obliczenie powierzchni mieszkalnej i użytkowej

Zasadniczo należy przedłożyć następujące plany podziału w dwóch egzemplarzach:

• Wypis z katastru nieruchomości/mapa nieruchomości (alternatywnie plan terenu od geodety - zazwyczaj dla nowych budynków, które nie są jeszcze wpisane do katastru)
• Plan otwartej przestrzeni całej nieruchomości
• Plan każdego istniejącego piętra od piwnicy do strychu
• co najmniej jeden przekrój każdego budynku
• Wszystkie widoki budynku(ów), narysowane lub jako kolorowe zdjęcie

Szczegółowe informacje na temat dokumentów i planów podziału można znaleźć w naszym przewodniku Dokumenty aplikacyjne i plany do świadectwa ukończenia.

Wszystkie przedłożone plany i inne dokumenty dotyczące nieruchomości muszą odpowiadać aktualnemu statusowi dla istniejących budynków i statusowi planowania dla nowych budynków. Chociaż zazwyczaj nie jest to sprawdzane przez inspektorat budowlany, odchylenia w stanie faktycznym od przedłożonych planów lub zatwierdzonego projektu, które wymagają zatwierdzenia, pozostają nielegalne, nawet jeśli wydano świadectwo ukończenia.

Szczegółowe informacje i wskazówki dotyczące formy przedłożonych planów, prezentacji zmian oraz formalnej numeracji i oznakowania poszczególnych pomieszczeń każdej jednostki użytkowej można znaleźć w naszym przewodniku Dokumenty aplikacyjne i plany dotyczące świadectwa ukończenia.

Wniosek jest rozpatrywany zgodnie z zasadami niemieckiej ustawy o kondominium (WEG) - nie ma miejsca badanie prawa budowlanego. W związku z tym wydanie zaświadczenia o segregacji nie jest równoznaczne z pozwoleniem na budowę budynków lub części budynków na nieruchomości - niedozwolony stan konstrukcyjny nie jest ani zalegalizowany, ani tolerowany przez to zaświadczenie. Zamiast tego wnioskodawca musi samodzielnie sprawdzić, czy przedłożone plany podziału odpowiadają faktycznemu dozwolonemu stanowi. Inspektorat budowlany sprawdza jedynie, czy jednostki są zamknięte i dostępne przez wspólną nieruchomość oraz czy spełnione są wymagania dotyczące powierzchni mieszkalnej, a plany są prawidłowe.

Specjalna własność miejsca parkingowego może zostać przypisana do jednostki mieszkalnej lub jednostki współwłasności. Jeśli dostęp jest zabezpieczony przez nieruchomość wspólną, dla miejsca parkingowego można również wydać oddzielne zaświadczenie o odosobnieniu.

Miejsce parkingowe uznaje się za odgrodzone, jeśli jest oznaczone i ponumerowane wraz z wymiarami lub stałą granicą. W takim przypadku miejsce parkingowe otrzymuje numer należącej do niego nieruchomości specjalnej lub swój własny numer jako nieruchomość specjalna.

Podział na części jest możliwy dla miejsc parkingowych wszystkich typów, takich jak garaże (podziemne), naziemne miejsca parkingowe na zewnątrz, parkingi wielopoziomowe itp. Ważna jest wyraźna lokalizacja i numeracja. Miejsca parkingowe bez numeracji uznaje się za własność wspólną. Podobnie, możliwe jest poświadczenie, że naziemne obszary nieruchomości, takie jak tarasy, są oddzielne, poprzez dokładne zmierzenie ich powierzchni.

Jeśli w przeszłości wydano już świadectwo ukończenia dla danego lokalu i jest ono nadal dostępne lub zostało złożone w księdze wieczystej, w przypadku późniejszych zmian konstrukcyjnych, takich jak rozbudowa poddasza lub połączenie dwóch mieszkań, konieczne jest jedynie złożenie aneksu. Uzupełnienie to zawiera jedynie plany, z których wynikają zmiany, na przykład rzuty kondygnacji, przekroje i widoki.

Oprócz zmienionych planów należy przedłożyć tak zwany opis zmian, który zwięźle opisuje na piśmie, które zmiany w pierwotnym certyfikacie mają zostać ponownie poświadczone.

Wydane następnie świadectwo ukończenia zawiera jedynie zmodyfikowane mieszkania lub pokoje. Poprzednie certyfikaty ukończenia pozostają ważne dla jednostek, których nie dotyczy zmiana.

Koszty zaświadczenia o segregacji zależą od liczby i wielkości danej jednostki mieszkalnej lub użytkowej. Z reguły koszty wynoszą od 100 do 500 euro za nieruchomość mieszkalną lub lokal użytkowy. Podstawą do tego jest ustawa o pobieraniu opłat za nadzór budowlany stolicy kraju związkowego Wiesbaden.