Η πλατεία Kochbrunnenplatz ήταν αρχικά η πλατεία γύρω από το σιντριβάνι Kochbrunnen, το οποίο επανασχεδιάστηκε ως σιντριβάνι το 1823. Σήμερα, η ονομασία χρησιμοποιείται συνώνυμα για τον υπαίθριο χώρο που είναι γνωστός ως Kranzplatz μεταξύ της Saalgasse και του πρώην Hotel Rose. Οφείλει το όνομά της στη σημαντικότερη από τις 26 θερμές πηγές χλωριούχου νατρίου του Βισμπάντεν, οι οποίες χρησιμοποιούνταν ήδη από τη ρωμαϊκή εποχή για τη λειτουργία λουτρών.

Όταν χτίστηκε το 1900 το ξενοδοχείο παλάτι, αποκαλύφθηκαν τα ιαματικά λουτρά με δύο κτίρια και μια μεγάλη πισίνα καθώς και ένας ξενώνας (mansio). Τα λουτρά συντηρούνταν και κατά τον Μεσαίωνα- εκείνη την εποχή, υπήρχαν δέκα λουτρά με σχετικούς ξενώνες στην άμεση γειτονιά του "Brühbrunnen". Η χαλκογραφία του Matthäus Merian από το 1646 δείχνει επίσης την πυκνή ανάπτυξη γύρω από το Kochbrunnen.

Το 1785, το νοσοκομείο με τα λουτρά για τους φτωχούς ιδρύθηκε στη Saalgasse- εδώ βρισκόταν επίσης το νεκροταφείο για τους φτωχούς. Το 1823, η κρήνη επανασφραγίστηκε και η πόσιμη θεραπεία εισήχθη στην Kochbrunnenplatz, η οποία αποτέλεσε το κέντρο της επιχείρησης λουτρών που άκμασε μέχρι τις αρχές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Carl Florian Goetz κατασκεύασε επίσης μια μικρή κιονοστοιχία για το σκοπό αυτό, η οποία αντικαταστάθηκε γύρω στο 1840 από μια αίθουσα πόσης και περιπάτου με ξύλινα στηρίγματα και στέγη που έμοιαζε με σκηνή. Το 1855, στη θέση της ανεγέρθηκε ένας χυτοσίδηρος περίπατος, ο οποίος έφτανε μέχρι την Taunusstraße και εκτεινόταν κατά μήκος της σχεδόν μέχρι την Wilhelmstraße. Το 1887 διοργανώθηκε διαγωνισμός για την κατασκευή μιας αίθουσας περιπάτου, προκειμένου να ενισχυθεί η αστική εμφάνιση της πλατείας. Το 1890 έγιναν τα εγκαίνια ενός συγκροτήματος πόσιμου λουτρού νεοαναγεννησιακού τύπου, σχεδιασμένο από τον Wilhelm Bogler, αποτελούμενο από αίθουσες και περίπτερα που ενώνονταν υπό γωνία, από τα οποία η πρώην Wandelhalle στη Saalgasse, η λεγόμενη Arkadenhalle, και το οκτάπλευρο περίπτερο της βρύσης διατηρήθηκαν σε μειωμένη μορφή. Εκείνη την εποχή δημιουργήθηκε επίσης ένας καταπράσινος κήπος.

Κατά τη διάρκεια του ανασχεδιασμού της Kochbrunnenplatz το 1976-78, τα απομεινάρια του συγκροτήματος πόσιμου ιαματικού λουτρού του Bogler απομακρύνθηκαν σε μεγάλο βαθμό- η πηγή Kochbrunnen επανατοποθετήθηκε το 1979 και το περίπτερο του σιντριβανιού μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση.

Η δεύτερη έξοδος της πηγής, το Kochbrunnenspringer (1970), έχει σχεδιαστεί ως ασύμμετρος μανιταροειδής κάλυκας. Καθώς το ιαματικό νερό ρέει πάνω από την επιφάνεια του άλματος, απελευθερώνει διοξείδιο του άνθρακα και αφήνει πίσω του μια χαρακτηριστική σμύριδα που χρωματίζεται πορτοκαλοκόκκινη από τα οξειδωμένα μέταλλα.