Mały krążownik SMS Wiesbaden, który wszedł do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej 1 września 1915 roku, został zbudowany w stoczni Vulcan AG w Szczecinie. Przy długości ok. 145 metrów, jego załoga w czasie pokoju liczyła 474 osoby, a w czasie I wojny światowej została zwiększona do 590 osób. Przy wyporności 6 601 ton jego prędkość maksymalna wynosiła ok. 27,5 węzła; uzbrojenie obejmowało osiem dział 15 cm, dwa działa przeciwlotnicze 8,8 cm i cztery wyrzutnie torpedowe, każda o średnicy 50 cm. Dowódcą był kapitän zur See Fritz Reiss (1873-1916), a pierwszym oficerem kapitänleutnant Walter Berger (1880-1916).

Podczas I wojny światowej "Wiesbaden" należał do II Grupy Rozpoznawczej i pełnił obowiązki placówki i ochrony w rejonie Morza Północnego. W dniu 31 maja 1916 r. okręt brał udział w bitwie o Skagerrak i należał do grupy ścigającej brytyjski krążownik "Chester", który niespodziewanie napotkał brytyjskie krążowniki. Mały krążownik SMS Wiesbaden otrzymał bezpośrednie trafienie w maszynownię, nie był w stanie manewrować i zatonął po wielu ciężkich trafieniach w dniu 1 czerwca. Tylko 22 z 590 członków załogi było w stanie uratować się na trzech tratwach, jednak przeżył tylko główny palacz Hugo Zenne. Na zaproszenie miasta spędził on później honorowe wakacje w Wiesbaden, a w 1935 roku pozwolono mu podpisać Złotą Księgę.

Już w czasie I wojny światowej, przy jego współpracy, opublikowano niezwykle popularny raport o jego akcji ratunkowej, który sprawił, że los małego krążownika SMS Wiesbaden stał się znany w całym kraju. Wrak został odkryty dopiero w 1983 roku. Dary sponsorskie od miasta Wiesbaden o wartości 5000 RM (książki, instrumenty muzyczne, srebrne sztućce i zdjęcia ratusza i Kurhausu) nigdy nie zostały przekazane załodze, ponieważ miało to nastąpić po zakończeniu wojny. Sztućce są nadal w posiadaniu Wiesbaden, podobnie jak model pierwszego małego krążownika SMS Wiesbaden.