Bodenstedt, Friedrich Martin von (nobilitowany w 1867 r.)

Pisarz, poeta, tłumacz

ur. 22.04.1819 w Peine

zm.: 18.04.1892 w Wiesbaden

Bodenstedt udał się do Moskwy jako prywatny nauczyciel w 1840 roku i do Tbilisi w 1843 roku. Tam został wprowadzony w języki regionu Kaukazu przez azerbejdżańskiego poetę Mirzɘ Șɘfi Vazeh (zm. 1852). Zdobył znajomość języka tatarskiego, ormiańskiego i gruzińskiego. Powrócił do Niemiec w 1846 roku.

Król Maksymilian II Bawarski powołał go do Monachium, gdzie Bodenstedt wykładał jako profesor slawistyki i języka staroangielskiego od 1854 r., tłumaczył dramaty poetów staroangielskich i współpracował przy nowym wydaniu Szekspira (9 tomów, Lipsk 1866-1872). W 1864 r. był współzałożycielem Niemieckiego Towarzystwa Szekspirowskiego w Weimarze, w 1867 r. został dyrektorem teatru dworskiego na prośbę księcia Jerzego II z Saksonii-Meiningen, a w 1867 r. otrzymał tytuł szlachecki.

Swój pobyt w USA w latach 1879/80 opisał w książce "Vom Atlantischen zum Stillen Ozean" (1892). W latach 1881-1888 wydawał w Berlinie "Tägliche Rundschau". "Pieśni Mirzy Schaffy" Bodenstedta (1851) doczekały się prawie 300 wydań po pierwszej publikacji i zostały przetłumaczone na większość języków europejskich, a wiele z nich zostało nawet oprawionych muzycznie; było to najpopularniejsze dzieło poezji orientalistycznej stulecia.

Szczególne sukcesy odnosił jako tłumacz: jego przekłady sprawiły, że rosyjscy pisarze, tacy jak Aleksander Puszkin i Iwan Turgieniew, stali się znani w Niemczech.

Od 1878 r. Bodenstedt mieszkał jako niezależny pisarz w Wiesbaden przy Rheinstraße 78, co upamiętnia tablica pamiątkowa. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w honorowym grobie na Cmentarzu Północnym. Ulica nosi jego imię, a pomnik w Dolinie Nero upamiętnia poetę.