Na początku XIX wieku w Niemczech powstały tak zwane "Kinderbewahranstalten" (ośrodki opieki nad dziećmi), zazwyczaj z inicjatywy prywatnej. W ośrodkach tych dzieci w wieku przedszkolnym, pochodzące głównie z biedniejszych rodzin, miały być pod opieką w ciągu dnia, aby wychować je na "czyste i schludne" oraz zapewnić im "edukację" odpowiednią do ich wieku i zdolności percepcyjnych. Wynikało to z obawy, że dzieci pozbawione odpowiedniej opieki ze strony rodziców są narażone na zaniedbanie i popadnięcie w przestępczość.

W 1835 roku Jungfrauenverein wynajęło pokoje w Wiesbaden, aby opiekować się dziećmi w wieku od dwóch do sześciu lat w ciągu dnia. Po zaledwie kilku latach liczba dzieci objętych opieką wzrosła z 14 do ponad 100, więc inicjatorzy starali się znaleźć własny budynek, do którego mogli się przenieść w 1839 roku. W tym samym czasie poszerzono krąg dzieci objętych opieką. Na stałe przyjęto sieroty, a popołudniami opiekowano się dziećmi w wieku szkolnym. Dom musiał zostać ponownie rozbudowany w 1844 i 1846 roku. Darowizna w wysokości 50 000 marek od Juliusa von Knoopa umożliwiła budowę nowego budynku w 1880 roku.

Praca w domu dziecka uległa zmianie. Liczba miejsc dla dzieci w wieku przedszkolnym została ograniczona do 16. Większość mieszkała teraz bezpośrednio w placówce, podczas gdy inni przychodzili tam po szkole. W przedszkolu dzieci w wieku przedszkolnym były pod opieką razem z dziećmi w tym samym wieku mieszkającymi w domu dziecka. Przedszkola założone przez pedagoga Friedricha Fröbla (1782-1852) w Bad Blankenburg w 1840 roku, które były skierowane głównie do rodzin z klasy średniej, przyjęły inne podejście do "ochrony" dzieci przed ubóstwem. Fröbel uznał ogromne znaczenie wczesnego dzieciństwa dla dalszego rozwoju osobowości i zalecił specjalne materiały do zabawy i nauki, aby zachęcić dzieci. Obejmowały one klocki konstrukcyjne, takie jak kostki, wałki lub piłki wykonane z drewna lub gry ruchowe dla starszych dzieci. Pod koniec XIX wieku pedagogika opracowana przez Fröbla ugruntowała się również w żłobku dziecięcym w Wiesbaden.

Ponieważ przedszkole w Wiesbaden nie było już w stanie sprostać zapotrzebowaniu na miejsca opieki nad dziećmi około 1900 roku, w 1899 roku otwarto tak zwane Volkskindergarten, prowadzone przez miasto Wiesbaden. Było ono skierowane do pracujących rodziców. Podstawą finansową była fundacja. Budynek z własnym placem zabaw został wzniesiony przy Gustav-Adolf-Straße. Trzy nauczycielki mieszkały w budynku wraz z gosposią i pokojówką. Tutaj również dzieci były zajęte zajęciami froeblowskimi. Otrzymywały również godzinne lekcje rano i po południu i były kąpane raz w tygodniu. W 1908 r. do ośrodka uczęszczało około 70-80 dzieci. Oprócz Volkskindergarten istniały trzy inne prywatne przedszkola, z których każde przyjmowało około 30-50 dzieci.

Około 1900 r. przedszkola zakładały głównie wspólnoty kościelne i organizacje prywatne. Na przykład w 1912 r. kongregacja Kościoła Lutra założyła swoją "szkołę dla niemowląt". Liczba ośrodków opieki nad dziećmi rosła aż do lat trzydziestych XX wieku. W 1937 roku w Wiesbaden istniało 29 przedszkoli (w tym trzy miejskie), do których uczęszczało około 1500 dzieci poniżej szóstego roku życia. W połowie lat pięćdziesiątych w Wiesbaden działało łącznie 50 przedszkoli prowadzonych przez różne organizacje (35 przez parafie i stowarzyszenia kościelne, trzy przez Towarzystwo Opieki nad Robotnikami, jedno przedszkole przyzakładowe i jedenaście placówek prywatnych). W tym czasie miasto nie posiadało już własnych ośrodków opieki nad dziećmi, jednak wspierało finansowo istniejących operatorów.

Pierwszym miejskim ośrodkiem opieki nad dziećmi otwartym po II wojnie światowej było przedszkole przy Hasengartenstraße w 1960 r., które początkowo miało 60 miejsc przedszkolnych i 20 pozaszkolnych. W tym czasie w ośrodkach opieki dziennej w Wiesbaden było łącznie około 4 300 miejsc. Podobnie jak na początku istnienia ośrodków opieki dziennej w Wiesbaden, głównym celem było wspieranie dzieci znajdujących się w niekorzystnej sytuacji.

W latach 60. zapotrzebowanie na miejsca opieki dla dzieci poniżej szóstego roku życia, ale także dla dzieci w wieku szkolnym w godzinach popołudniowych, wzrosło z powodu chęci wielu kobiet do pracy. Lokalni politycy w Wiesbaden narzekali na dużą liczbę tak zwanych "dzieci pod kluczem" i odmawiali wspierania zatrudnienia kobiet, aby móc pozwolić sobie na luksusowe przedmioty. W kolejnych latach wielu rodziców uciekało się do samopomocy i zakładało własne ośrodki opieki dziennej. W 1969 r. w nowej dzielnicy Klarenthal otwarto przedszkole prowadzone przez rodziców, którego jedną z inicjatorek była radna miejska Hedwig Schmitt-Maaß.

W latach 70. miasto Wiesbaden coraz częściej przejmowało inicjatywę i zakładało nowe przedszkola. W połowie lat 70. Wiesbaden dysponowało około 5 100 miejscami w przedszkolach, co oznacza, że 71% wszystkich dzieci poniżej szóstego roku życia mogło uczęszczać do przedszkola. Rozszerzanie oferty było kontynuowane w kolejnych latach, tak że w 1981 r. miejski urząd ds. młodzieży zgłosił 103 ośrodki opieki dziennej w Wiesbaden, z których 21 było prowadzonych przez miasto, 34 przez Diakonisches Werk i 27 przez stowarzyszenie Caritas, a także pięć przez Arbeiterwohlfahrt i 16 przez zarejestrowane stowarzyszenia.

Ponieważ od 1996 r. w Niemczech istnieje ustawowe prawo do półdniowego miejsca dla dzieci w wieku od trzech do sześciu lat, oferta usług w Wiesbaden została jeszcze bardziej rozszerzona; wraz z ustawowym prawem do miejsca w żłobku dla dzieci w wieku do trzech lat, które weszło w życie w sierpniu 2013 r., dodano wiele nowych miejsc opieki nad najmłodszymi dziećmi. W 2014 r. w żłobkach, przedszkolach i grupach pozaszkolnych działało około 180 placówek zapewniających opiekę ponad 12 000 dzieci w wieku od kilku miesięcy do 12 lat, z czego 36 było prowadzonych przez miasto.

Koncepcje edukacyjne, zgodnie z którymi działają ośrodki, są zróżnicowane: oprócz przedszkoli Montessori i waldorfskich istnieją również przedszkola muzyczne i leśne. Istnieją integracyjne ośrodki opieki nad dziećmi, dwujęzyczne przedszkola, w których dzieci są pod opieką w dwóch językach, a także wyznaniowe ośrodki opieki dziennej, w których edukacja religijna jest ważniejsza. Obecnie we wszystkich przedszkolach panuje powszechne przekonanie, że są one ważnymi instytucjami wczesnej edukacji.