Rodzina pisarza Franza Helda (Herzfelda) mieszkała w Szwajcarii od 1895 r., a następnie w Aigen koło Salzburga, ponieważ ojciec został skazany na więzienie za bluźnierstwo. Jego rodzice zniknęli w 1899 roku, a dzieci zostały umieszczone w rodzinie zastępczej. Helene Heuß, siostra ich matki, zabrała Wielanda i Helmuta do Wiesbaden w 1905 roku. Helmut rozpoczął praktykę w księgarni jej męża Heinricha Heußa, Wieland uczęszczał tutaj do gimnazjum. Bracia byli zakwaterowani poza domem, a Wieland dorastał w dwunastu różnych rodzinach zastępczych.

Obaj zaczęli pisać wiersze i studiować autorów takich jak Jean Paul i Novalis. Malarz Hermann Bouffier, dyrektor miejskiej szkoły malarstwa i modelarstwa, dostrzegł talent Helmuta i udzielał mu lekcji. Jednak to mu nie wystarczyło i potajemnie wyjechał do Monachium, gdzie w latach 1908-11 studiował w Szkole Rzemiosła Artystycznego.

Wieland korespondował z poetką Else Lasker-Schüler i publikował swoje pierwsze teksty w czasopiśmie "Die Aktion". 12 sierpnia 1914 r. ukończył szkołę średnią i zgłosił się na ochotnika jako sanitariusz.

Obaj bracia udali się do Berlina i nawiązali kontakt z politycznie zaangażowanymi artystami i pisarzami. W 1916 r. wraz z miesięcznikiem "Neue Jugend" zaczęli aktywnie sprzeciwiać się wojnie. Tutaj wydrukowali powieść Else Lasker-Schüler "Der Malik", której tytuł przyjęli dla swojego wydawnictwa Malik, które założyli w 1917 roku. Publikacja opozycyjnej literatury, pism politycznych i teczek Georga Grosza wielokrotnie prowadziła do konfliktów z wymiarem sprawiedliwości. Wieland zajął się działalnością wydawniczą, a Helmut, który w proteście przeciwko antybrytyjskiemu nacjonalizmowi w Niemczech nazywał siebie John Heartfield, projektował okładki książek i grafiki. Na przełomie lat 1918/19 bracia Herzfeld i George Grosz wstąpili do nowo powstałej Niemieckiej Partii Komunistycznej. W 1920 roku cała trójka pojawiła się na "Pierwszych Międzynarodowych Targach Dada" w Berlinie. W swojej książce "Tragigrotesken der Nacht: Träume" (1920) Herzfelde opisuje również sny związane z Wiesbaden, wspominając o Bierstadcie i Klarenthalu. Heartfield pracował jako scenograf, a w 1930 roku został współpracownikiem "Arbeiter-Illustrierten-Zeitung", w którym do 1938 roku ukazywały się jego polityczne fotomontaże.

W 1933 roku bracia uciekli do Pragi, gdzie Wieland Herzfelde kontynuował działalność wydawniczą, publikując prace Ilji Ehrenburga i Bertolta Brechta. W 1938 r. uciekli do Londynu, gdzie Heartfield pozostał, a Herzfelde wyemigrował do Nowego Jorku. W 1949 r. Herzfelde został profesorem literatury na Uniwersytecie w Lipsku, dokąd udał się również Heartfield.

Obaj bracia pracowali dla wydawnictw, teatrów i organizacji w NRD, a później przenieśli się do Berlina. Wieland Herzfelde pisał wiersze, eseje i opowiadania, w tym wspomnienia "Immergrün. Merkwürdige Erlebnisse und Erfahrungen eines fröhlichen Waisenknaben" (1949, rozszerzone w 1968 r.), w którym szczegółowo opisuje swój formacyjny czas w Wiesbaden.

Od 1995 r. w Wiesbaden znajduje się pomnik upamiętniający braci Herzfeld(Herzfeld Memorial).