Yasser Arafat urodził się 24 sierpnia 1929 r. w Kairze, w Egipcie.

Po ukończeniu studiów elektrotechnicznych rozpoczął kampanię na rzecz praw Palestyńczyków. W 1957 r. założył Ruch na rzecz Wyzwolenia Palestyny, z którego w 1959 r. wyłoniła się partia polityczna Fatah.

W latach 50. i 60. był aktywnie zaangażowany w brutalną walkę z Izraelem i ostatecznie został przewodniczącym Organizacji Wyzwolenia Palestyny, która została założona przez Ligę Arabską.

W połowie lat 80. zaczął przemyśliwać swoje stanowisko i zaczął dążyć do osiągnięcia celu niepodległości Palestyny pokojowymi środkami politycznymi.

Pierwszymi krokami było uznanie Izraela i odrzucenie Karty OWP z 1964 r., która wzywała do zniszczenia państwa. Następnie rozpoczął się proces pojednania z Izraelem, współinicjowany przez amerykańskiego prezydenta.

W grudniu 1994 r. Arafat oraz izraelscy politycy Szimon Peres i Icchak Rabin zostali uhonorowani Pokojową Nagrodą Nobla za zawarcie Deklaracji Zasad w sprawie Tymczasowego Samorządu Palestyny między państwem Izrael a OWP.

Podczas wizyty państwowej w Wiesbaden jako prezydent Autonomii Palestyńskiej 19 września 1996 r. został przyjęty przez burmistrza Diehla w sali balowej ratusza w imieniu burmistrza Exnera, który był chory.

Diehl uhonorował zaangażowanie Arafata w pokojowe współistnienie narodów Bliskiego Wschodu. Jego gość podziękował mu za ciepłe przyjęcie, a następnie podpisał Złotą Księgę miasta. Na pamiątkę wizyty otrzymał lalkę dla swojej córki, która urodziła się w lipcu 1995 roku.

Yasser Arafat zmarł 11 listopada 2004 r. w Clamart we Francji.