Γεννήθηκε: 15.12.1868 στο Frankenstein κοντά στο Breslau
(σήμερα Ząbkowice Śląskie)
Πέθανε: 11 Ιουλίου 1940 στο Μόναχο

Ο Φριτς Έρλερ γεννήθηκε στο Φρανκενστάιν της Σιλεσίας, γιος του βασιλικού περιφερειακού γραμματέα Φρίντριχ Λούις Έρλερ (1834 - 1888) και της συζύγου του Ερνεστίν Αουγκούστε Μπέρτα, το γένος Μάιερ (1831 - 1915;). Η οικογένεια μετακόμισε από εκεί στο Strehlen το 1875, όπου ο Erler φοίτησε σε γυμνάσιο. Από το 1885 σπούδασε στη Βασιλική Σχολή Τεχνών και Χειροτεχνίας στο Μπρέσλαου και έγινε μαθητής του Albrecht Peter Bräuer (1830 - 1897). Το 1889 πήγε στις καλλιτεχνικές ακαδημίες του Βερολίνου και της Βαϊμάρης και το 1890 στο Μόναχο. Το φθινόπωρο του 1892 αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του στο Παρίσι στην ιδιωτική Académie Julian και το 1894 εγκαταστάθηκε τελικά στο Μόναχο.

Εδώ, ο εκδότης Georg Hirth (1844 - 1916) και ο διαφημιστής Fritz von Ostini (1861 - 1927) τον στρατολόγησαν για να εργαστεί στο περιοδικό "Jugend", το οποίο έμελλε να γίνει το φερέφωνο ενός νέου, μοντέρνου στιλιστικού κινήματος, του "Jugendstil". Ο Erler σχεδίασε το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους, το οποίο κυκλοφόρησε την 1η Ιανουαρίου 1896, και ήταν μόνιμο μέλος του προσωπικού μέχρι το 1916. Το 1899 ίδρυσε μαζί με ορισμένους άλλους καλλιτέχνες την ομάδα καλλιτεχνών του Μονάχου "Scholle", η οποία υπήρξε μέχρι το 1911. Τους καλοκαιρινούς μήνες μετακόμιζαν στο Holzhausen am Ammersee για να εργαστούν. Εκεί ο Erler γνώρισε την Anna Hörger (1880 - 1963), την οποία παντρεύτηκε το 1903. Ο γιος τους Dietrich γεννήθηκε το 1906. Ένα καλοκαιρινό στούντιο που χτίστηκε στο Holzhausen το 1904/05 σύμφωνα με τα δικά του σχέδια χρησίμευσε ως μόνιμη κατοικία της οικογένειας από το 1918.

Ήδη ένας από τους πιο περιζήτητους καλλιτέχνες στο Μόναχο στο γύρισμα του αιώνα, ο Erler έλαβε το 1906 τη σημαντική ανάθεση να σχεδιάσει τη νότια αίθουσα ανάγνωσης, τη σημερινή Muschelsaal, στο νέο Wiesbaden Kurhaus (Kurhaus, νέο). Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, δημιούργησε πέντε τοιχογραφίες. Το θέμα "Οι τέσσερις εποχές" καθορίστηκε από τον αρχιτέκτονα του Kurhaus, Friedrich von Thiersch. Οι εργασίες για τις τοιχογραφίες, οι οποίες διατηρήθηκαν επί τόπου, διήρκεσαν μέχρι λίγο πριν από τα εγκαίνια στις 11 Μαΐου 1907 από τον αυτοκράτορα Γουλιέλμο Β'. Στις πέντε τοιχογραφίες με τίτλο "Άνοιξη", "Καλοκαίρι", "Φθινόπωρο", "Χειμώνας" και "Γήρας και Νεότητα", ο Erler, ο οποίος εξακολουθούσε να είναι πολύ κοντά στο στυλ Art Nouveau, δημιούργησε αντισυμβατικές και πρωτότυπες ερμηνείες των καθορισμένων θεμάτων. Ο Βίλχελμ Β' δεν συμπαθούσε το περιεχόμενο και τη σύνθεση των εικόνων, τον τρόπο ζωγραφικής και τα εντυπωσιακά φωτεινά χρώματα και τους άσκησε σκληρή κριτική, γεγονός που αύξησε σημαντικά τη φήμη του Έρλερ. Στην αλλαγή του έτους 1907/08, του απονεμήθηκε ο τίτλος του βασιλικού καθηγητή.

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Erler ήταν επίσημος πολεμικός ζωγράφος. Ταξίδεψε στα θέατρα του πολέμου και, συγκλονισμένος αλλά και γοητευμένος από τον πόλεμο, δημιούργησε πολυάριθμους πίνακες και χαρακτικά με ηρωικό και πατριωτικό περιεχόμενο, ένα φύλλο μνήμης για τους πεσόντες και αφίσες πολεμικών ομολόγων, έργα με τα οποία είχε εξαιρετική επιτυχία και τα οποία διανεμήθηκαν ευρέως. Το 1916 τιμήθηκε με τον "Σταυρό του Βασιλιά Λουδοβίκου" για τις υπηρεσίες του.

Μετά το τέλος του πολέμου, επέστρεψε στα παλαιότερα εικαστικά του θέματα και, παρόλο που τα έργα που προέκυψαν δεν ήταν πλέον υφολογικά σύγχρονα, συνέχισε να εκτιμάται και να του ανατίθενται παραγγελίες. Η κατάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές και η ίδρυση του Πολιτιστικού Επιμελητηρίου του Ράιχ τον Σεπτέμβριο του 1933 δεν είχε άμεσες αρνητικές συνέπειες για τον Erler. Το 1937 έλαβε μια τελευταία μεγάλη παραγγελία, η ανάθεση της οποίας εξαρτήθηκε από την έγκριση του Χίτλερ. Επρόκειτο για έναν κύκλο δέκα γυάλινων ψηφιδωτών μεγάλου μεγέθους για την αίθουσα ταμείου της επέκτασης της Reichshauptbank στο Βερολίνο. Ο κύκλος αυτός ήταν το πιο μνημειώδες και ταυτόχρονα πιο ηρωικό έργο του Erler- τα θέματα που επιλέχθηκαν και η σκανδιναβική εικόνα της ανθρωπότητας που απεικονίζεται αντιστοιχούσαν στις επίσημες ιδέες περί τέχνης. Ο Fritz Erler πέθανε το 1940 και τάφηκε στο νεκροταφείο του Holzhausen. Ολόκληρη η περιουσία του χάθηκε σε πυρκαγιά το 1965.

Ο Fritz Erler ήταν ένας αναγνωρισμένος και δημοφιλής καλλιτέχνης με τεράστια ευελιξία μέχρι τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικά ακόμη προσηλωμένος στην Art Nouveau, επιμελήθηκε ολόκληρα δωμάτια, παρείχε σχέδια για έπιπλα, βάζα, κεντήματα, ταμπέλες βιβλίων, εξώφυλλα βιβλίων και αφίσες, σχεδίασε σκηνικά και κοστούμια και άφησε πίσω του πολυάριθμα πορτρέτα και μεγάλου μεγέθους, διακοσμητικές τοιχογραφίες, τοιχογραφίες και ψηφιδωτά. Βραβευμένος με πολλά χρυσά και ασημένια μετάλλια, έγινε επίτιμο μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου το 1922, έλαβε το "Βαυαρικό Μαξιμιλιανό Τάγμα για την Επιστήμη και την Τέχνη" το 1928 και, τέλος, το κρατικό μετάλλιο της Έσσης για εξαιρετική ζωγραφική το 1935.

Το εκτεταμένο και δύσκολα ανασκόπητο έργο του σχεδόν ξεχάστηκε, εν μέρει λόγω της αδιάφορης στάσης του Έρλερ απέναντι στην πολιτιστική πολιτική των εθνικοσοσιαλιστών. Πολλά από τα έργα του θα μπορούσαν εύκολα να εργαλειοποιηθούν σύμφωνα με την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία. Η εγγύτητά του με το καθεστώς τεκμηριώνεται επίσης από πολυάριθμα πορτρέτα ναζιστικών διασημοτήτων που φιλοτέχνησε κατόπιν επίσημης παραγγελίας, συμπεριλαμβανομένων δύο πορτρέτων του Χίτλερ μεγάλου μεγέθους.

Το Μουσείο του Βισμπάντεν διαθέτει πολυάριθμα έργα του Έρλερ, μεταξύ των οποίων σχέδια για τις τοιχογραφίες του Κουρχάουζ, μια αυτοπροσωπογραφία (1913) και ένα πορτρέτο της συζύγου του δίπλα στη θάλασσα (1906), καθώς και αρκετούς πίνακες που ηρωοποιούν τον Γερμανό στρατιώτη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.