W maju 1968 r. w Wiesbaden odbyła się demonstracja uczniów z Hesji na rzecz reformy szkolnictwa. W październiku 1968 r. studenci z Moguncji i Frankfurtu protestowali przeciwko balowi debiutantek w Wiesbaden Kurhaus. Puby takie jak "Bumerang" przy Wellritzstraße stały się centrami dyskusyjnymi. Zgodnie z tradycją klubów politycznych z wcześniejszych czasów, w 1967 r. na Webergasse założono Club Voltaire, który stał się ważnym miejscem spotkań z księgarnią. W 1970 r. założono klub piłkarski "Roter Stern", który postrzegał siebie jako część sceny lewicowej i wydawał gazetę w latach 1976-82. Studenci i praktykanci spotykali się w "POP Clubie" i, wspierani przez pisarza Hansa-Christiana Kirscha, organizowali wydarzenia z udziałem autorów Alfreda Kantorowicza ("Dziennik hiszpański" o wojnie domowej) i Günthera Amendta ("Sexfront") oraz na temat historii lewicy. Centrum młodzieżowe PUB (Politik-Unterhaltung-Bildung), założone w 1972 r., oferowało przestrzeń dla samodzielnie zaprojektowanych programów i projektów w "Haus der Heimat" przy Friedrichstraße.

W następstwie inicjatywy Młodych Socjalistów w czerwcu 1971 r. założono "Inicjatywę Obywatelską City Ost", aby sprzeciwić się planom Ernsta Maya dotyczącym restrukturyzacji wschodniej dzielnicy willowej z obszaru mieszkalnego na obszar administracyjny. W dzielnicy Bergkirchen przebudowa i jej obawiające się konsekwencje doprowadziły do intensyfikacji stosunków sąsiedzkich, co zaowocowało najstarszym festiwalem ulicznym Wiesbaden w Nerostrasse w 1977 roku. W 1977 roku w parku zamkowym Freudenberg po raz pierwszy odbył się festiwal "Folklor w ogrodzie". Podobną funkcję pełniły festiwale w "Nero", dawnym Neroberghotelu wykorzystywanym jako tymczasowe centrum kulturalne.

Grupy, które korzystały z takich możliwości, były częścią ruchów politycznych i społecznych, które pojawiły się we wszystkich miastach około 1980 roku i wkrótce stały się silniejsze. Były one również obecne ze stoiskami informacyjnymi w mieście i różnymi wydarzeniami, starały się dyskutować ze wszystkimi obywatelami, a w niektórych przypadkach znalazły również miejsce w kościołach. Partia Zielonych wyłoniła się z inicjatyw ekologicznych, które w szczególności prowadziły kampanię przeciwko elektrowniom jądrowym - w Hesji przeciwko Biblis. Ruch pokojowy był reakcją na dwutorową decyzję NATO z 1979 r., ale przeniósł debatę na bardziej fundamentalny poziom. W 1986 r. założono stowarzyszenie Eine-Welt-Zentrum Wiesbaden e.V., które prowadzi "Weltladen" w swojej siedzibie.

W 1979 r. założono polityczną grupę gejów i lesbijek "Rosa Lüste", która miała również wpływ na scenę poza Wiesbaden poprzez magazyny "LUST- Lesbische Und Schwule Themen" i "Lustblättchen". AIDS-Hilfe Wiesbaden, część sceny gejowskiej na całym świecie, istnieje od 1986 r. Ruch kobiecy jest szczególnie reprezentowany przez "Frauenwerkstatt Wiesbaden - Zentrum für Kommunikation und Bildung e.V.", które od 1984 r. prowadzi muzeum frauen w Wiesbaden.

Jedną z kwestii politycznych, która miała szczególnie motywujący wpływ na region Ren-Men, była planowana budowa Runway West. W 1981 r. w Wiesbaden odbyła się duża demonstracja przeciwko tej budowie. Kawiarnia Café Klatsch na Marcobrunner Strasse wyłoniła się z ruchu przeciwko pasowi startowemu w 1984 roku. Prowadzona jest jako kolektywny biznes i wspiera projekty polityczne.

Najstarszy modny pub w Wiesbaden, "Kneipchen" przy Scharnhorststraße w Westend, został otwarty w 1978 roku. Jego odpowiednikiem w dzielnicy Bergkirchen był "Eckhaus" na rogu Webergasse i Hirschgraben. Café Cicero na Kirchgasse (City-Passage) była miejscem spotkań i wydarzeń, w tym serii "Erzählcafe". "Regionalblatt", lewicowy tygodnik, był wydawany w latach 1979-84. Alternatywna księgarnia "Buchladen am Sedanplatz" była miejscem, do którego można było się udać. Do 1989 r. ukazywał się bezpłatny miesięcznik "Szene Wiesbaden", rodzaj "centralnego organu" dla nowych ruchów społecznych z przeglądem wydarzeń i krytycznymi komentarzami. W 1979 r. HinterHaus przy Karlstraße został otwarty jako centrum niezależnej sceny kulturalnej, która była wykorzystywana jako kabaret, galeria, kino i forum wykładowe. W 1980 r. wiele aktywnych kulturalnie grup zebrało się, aby założyć wspólną serię wydarzeń, których sama nazwa była skierowana przeciwko dotowanej kulturze wysokiej: "Other May Festival", który odbywał się przez cztery lata.

W latach 80. powstało kilka stowarzyszeń, które organizowały wydarzenia o tematyce politycznej, społecznej i historycznej z lub bez odniesienia do regionu, takie jak "Miejskość" lub "40 lat Republiki Federalnej Niemiec": "Stowarzyszenie na rzecz Edukacji i Kultury Popularnej", "Towarzystwo Promocji Dziennikarstwa i Komunikacji" oraz "Warsztaty Historyczne Wiesbaden". W 1986 r. otwarto Pariser Hoftheater jako drugi niezależny teatr kabaretowy, który stanowił również forum dla grup. Od 1985 r. niezależne i "alternatywne" inicjatywy, głównie kulturalne, były również wspierane finansowo przez miasto. Nawiązywanie kontaktów między grupami doprowadziło do wspólnych działań, np. w 1992 r. przeciwko wzrostowi prawicowego radykalizmu pod hasłem "Wiesbaden jest kolorowe i takie pozostanie".