Westend zaczyna się na zachód od Schwalbacher Straße. Aż do Pierwszego Pierścienia jest on określany jako wewnętrzny Westend, a od tego momentu jako zewnętrzny Westend. Od północy graniczy z Emser Straße, a od południa z Dotzheimer Straße. Wewnętrzny Westend został częściowo zabudowany już na początku lat 60. XIX wieku, podczas gdy rozwój poza obwodnicą rozpoczął się dopiero pod koniec XIX wieku. Wewnętrzny Westend wyłonił się jako dzielnica rzemieślników i drobnych handlarzy. Spektrum społeczne najemców wahało się od robotników dniówkowych po kapitanów.

Wewnętrzny Westend to prostokątna sieć ulic z dziedzińcami i tylnymi budynkami, warsztatami i magazynami. Główne osie to Wellritzstrasse i Bleichstrasse, które biegną w kierunku wschód-zachód. Dzielnica została całkowicie zabudowana około 1900 roku. Platz der Deutschen Einheit znajduje się na przejściu do centrum miasta. Dzielnica charakteryzowała się trzema szkołami: szkołą podstawową (1879) przy Bleichstraße, dawniej Louise-Schröder-Schule, w której dziś mieści się Wiesbaden Business School Uniwersytetu Nauk Stosowanych Rhein-Main, szkołą handlową (1881) przy Wellritzstraße, dziś Georg-Buch-Haus, oraz Elly-Heuss-Schule (1916), dawniej Lyzeum II. Wellritzstraße, z wieloma mieszkańcami pochodzenia tureckiego, jest również popularnie nazywana "Małym Stambułem".

Zewnętrzny Westend składa się głównie z bloków mieszkalnych z maksymalnie dwoma budynkami z tyłu. Budowniczowie byli często architektami lub mistrzami rzemiosła. W latach dwudziestych XX wieku mieszkało tu również wielu Żydów, którzy wyemigrowali z Europy Wschodniej. Dom modlitwy przy Blücherstraße 6 został zniszczony podczas pogromu 10 listopada 1938 roku. Niewielkim centrum zachodniej części dzielnicy jest szkoła Blücher z Blücherplatz, obecnie plac zabaw dla dzieci i młodzieży.

Ulice w dzielnicy noszą imiona prusko-niemieckich oficerów wojskowych, dlatego też dzielnica znana jest również jako "Feldherrenviertel". Nazwy takie jak Blücherstrasse i Scharnhorststrasse przypominają czołowych graczy w wojnach wyzwoleńczych przeciwko Napoleonowi, podczas gdy Elsässer Platz, Elsässer Strasse i Lothringer Strasse przypominają wojnę francusko-pruską z 1870/71 r. Bazaltowe kostki brukowe, z których niektóre nadal istnieją, są typowe dla Feldherrenviertel. Blücherschule została zbudowana w 1897 roku jako szkoła podstawowa według planów architekta miejskiego Felixa Genzmera, podobnie jak Oberrealschule przy Zietenring w 1905 roku, obecnie Leibnizschule. Kolejnym uderzającym budynkiem jest kościół św. Elżbiety (1936 r.) z ekspresjonistycznym stylem i żółtą elewacją. Przejście między budynkami z epoki cesarskiej a mieszkaniami socjalnymi z lat 20. w kierunku Klarenthaler Straße jest harmonijne. Trójkątny blok między Klarenthalerstrasse, Goebenstrasse i Scharnhorststrasse został zbudowany w latach 1920/21 dla członków francuskiej armii okupacyjnej. Charakterystyczne dla domów są ich supraporty z oryginalnymi motywami.

Obecnie w Westend, liczącym około 16 500 mieszkańców, mieszkają ludzie z całego świata. Prawie jedna na dwie osoby (42,6%) ma pochodzenie migracyjne. W dzielnicy występuje wysoki poziom fluktuacji. Tylko dziesięć procent mieszkańców mieszka tu dłużej niż dziesięćlat 20. w kierunku Klarenthaler Straße jest harmonijne. Trójkątny blok między Klarenthalerstrasse, Goebenstrasse i Scharnhorststrasse został zbudowany w latach 1920/21 dla członków francuskiej armii okupacyjnej. Charakterystyczne dla domów są ich supraporty z oryginalnymi motywami.

Obecnie w Westend, liczącym około 16 500 mieszkańców, mieszkają ludzie z całego świata. Prawie jedna na dwie osoby (42,6%) ma pochodzenie migracyjne. W dzielnicy występuje wysoki poziom fluktuacji. Tylko dziesięć procent mieszkańców mieszka tu dłużej niż dziesięć lat. W Westend mieszka wielu lokalnych artystów. Przy Hellmundstraße znajduje się meczet należący do społeczności islamskiej.