Neff, Carl Timoleon von

Malarz, kolekcjoner dzieł sztuki

Urodzony: 14 października 1804 w Püssi Manor (obecnie okręg Ida-Viru, Estonia)

zm.: 05.01.1877 w Sankt Petersburgu

Neff studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie od 1824 roku. W 1826 roku osiedlił się w Petersburgu, gdzie szybko stał się poszukiwanym portrecistą. Został nadwornym malarzem cara Mikołaja I (1796-1855). Po pobycie we Włoszech, od 1839 roku wykładał jako profesor w Akademii Petersburskiej. W 1846 roku został honorowym członkiem "Accademia" we Florencji. W 1864 r. car Aleksander II (1818-1881) mianował go kustoszem Ermitażu za wybitne osiągnięcia. W swoim dworze w Muuga w Estonii, który został zbudowany w 1866 roku i istnieje do dziś, Neff zgromadził ważną kolekcję sztuki, której część jest obecnie przechowywana w Estońskim Muzeum Sztuki w Tallinie.

Swój międzynarodowy sukces Neff zawdzięczał przede wszystkim malarstwu ikon, które zasadniczo zmienił pod względem stylu i udostępnił zachodnim wpływom. Przypomina ono romantyczno-religijne malarstwo nazareńczyków. W Rosji otrzymał liczne zlecenia od Kościoła Prawosławnego. Izaaka w Petersburgu i dawnej cerkwi Zbawiciela w Moskwie, która stała się wzorem dla cerkwi św. Elżbiety w Wiesbaden. Książę Adolph zu Nassau zlecił budowę tego kościoła swojej przedwcześnie zmarłej żonie, 19-letniej Elżbiecie księżnej zu Nassau i zlecił Neffowi namalowanie ikonostasu. Portret Neffa, płaskorzeźba w medalionie, znajduje się Elżbiecie księżnej zu Nassau i zlecił Neffowi namalowanie ikonostasu. Portret Neffa, płaskorzeźba w medalionie, znajduje się wewnątrz kościoła, po lewej stronie południowych drzwi. Został stworzony przez kamieniarza Johanna-Petera Leonharda (1793-1873).

Malowidła na ścianach ołtarzy rosyjskich kościołów w Bad Ems, Darmstadt, Helsinkach, Edynburgu, Londynie i Nicei są dziełem Neffa.