Elżbieta księżna Nassau, z domu Elizaweta Michajłowna Romanowa, wielka księżna Rosji

ur. 26.05.1826 w Moskwie

zm.: 28.01.1845 w Wiesbaden

Ze strony ojca Elżbieta była wnuczką cara Pawła I i siostrzenicą carów Aleksandra I i Mikołaja I. Jej pierwsze spotkanie z przyszłym mężem księciem Adolfem zu Nassau miało miejsce w Bad Ems latem 1840 roku. Małżeństwo było już wtedy rozważane. Trzy lata później spotkali się ponownie w Baden Baden. Małżeństwo zostało ostatecznie sfinalizowane po tym, jak Adolf uzyskał pozwolenie podczas krótkiej wizyty u cara Mikołaja I latem 1843 roku. Kontrakt małżeński został podpisany w Moskwie w grudniu 1843 roku. Przewidywał on między innymi, że Elżbieta będzie mogła zachować swoją prawosławną wiarę nawet po przeprowadzce do Nassau. W tym celu w jej rezydencji miał powstać kościół domowy. Jej posag ustalono na milion srebrnych rubli, jak to było w zwyczaju wnuczek carów. Elżbieta mogła swobodnie dysponować odsetkami w wysokości czterech procent do końca życia. Ślub odbył się 31 stycznia 1844 r. w Petersburgu. Elżbieta miała 17 lat, Adolf już 26. Para pozostała w Rosji do końca lutego, a następnie udała się do Nassau przez Weimar. Całe Wiesbaden świętowało przybycie pary 26 marca 1844 roku.

Elżbieta, teraz księżna Nassau, poświęciła się projektom charytatywnym i między innymi założyła Sanatorium Elżbiety, które zostało połączone z Paulinenstift w 1899 roku. Zmarła po niecałym roku małżeństwa podczas porodu córki, która również nie przeżyła; przyczyną śmierci była zaawansowana gruźlica.

Zmarłych chowano najpierw w prawosławnym kościele przy Rheinstraße, a następnie w kościele Mauritius. Gdy ten spłonął w 1850 r., trumny przeniesiono do bocznej kaplicy katolickiego kościoła św. Bonifacego. Ostateczne miejsce spoczynku znalazły w 1855 r. w rosyjskim kościele na Nerobergu, który został zbudowany ze środków pochodzących z posagu Elżbiety na prośbę pogrążonego w żałobie księcia i zgodnie z wolą cara. Cenotaf Elżbiety w półkolistej dobudówce po północnej stronie został wykonany przez rzeźbiarza Emila Hopfgartena z białego marmuru karraryjskiego. W Wiesbaden księżną upamiętniają trzy ulice Elżbiety: Biebrich, Delkenheim i Kastel.