Hopfgarten, Emil Alexander

Rzeźbiarz

ur. 08.04.1821 w Berlinie

zm.: 12.09.1856 w Biebrich

Syn berlińskiego rudnika, Hopfgarten studiował rzeźbę w berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych oraz w pracowni Ludwiga Wichmanna. Jako niezależny artysta przeniósł się do Włoch w 1840 roku i powrócił do Berlina w 1844 roku, zdobywając trwałe wrażenia z Rzymu, Neapolu i Florencji.

W 1848 r. regent Nassau zaangażował Hopfgartena, który założył swoje studio w Mosburgu w Biebrich. W tym samym roku zlecono mu stworzenie grobowca dla rosyjskiej wielkiej księżnej i księżnej Elżbiety z Nassau, młodo zmarłej żony księcia Nassau. Współczesny model znalazł w chwalonym pomniku królowej Luizy autorstwa Christiana Daniela Raucha.

Arcydzieło Hopfgartena uwiecznia 19-letnią zmarłą w białym, karraryjskim marmurze bez żadnych atrybutów władzy. Artystyczną intencją było apoteozowanie ziemskiej miłości - uosabianej przez Erosa. Rzeźbiarska ornamentyka subtelnie trzyma się symetrii i równowagi. Połączenie miejsca przechowywania z cenotafem nawiązuje do credo Lessinga, że śmierć i sen są bliźniakami.

Z równą ambicją i rozmachem Hopfgarten realizował swój drugi duży projekt, półkolisty cykl figur kolosalnych posągów Chrystusa i ewangelistów w budowanym wówczas kościele Marktkirche w Wiesbaden. Zainspirował go aktualny model, który sam dalej rozwijał, postać Chrystusa stworzona przez Bertela Thorwaldsena dla kościoła Frauenkirche w Kopenhadze. Hopfgarten zmarł podczas pracy nad tym zespołem. Jego uczeń Scipione Jardella dokończył monumentalne dzieło, aż do jego instalacji na chórze w 1892 roku. Hopfgarten był również zaangażowany w projekt ołtarza głównego w St Boniface. Model Loreley pochodzi z roku jego śmierci, pojawiły się również pomysły na potężny konny posąg króla Adolfa zu Nassau i pomnik greckiego bohatera wolności Ypsilanti.

Hopfgarten znalazł swoje ostatnie miejsce spoczynku na cmentarzu w Biebrich.