Gerlach, Walther

Fizyk

Urodzony: 01.08.1889 w Biebrich

Zmarł: 10.08.1979 w Monachium

Gerlach studiował fizykę i nauki przyrodnicze w Tybindze. Doktoryzował się w 1912 r. pracą na temat "czarnego promieniowania". W 1916 r. habilitował się w Tybindze pracą na temat promieniowania cieplnego. W 1920 r. został asystentem w Instytucie Fizyki na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem, gdzie w następnym roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym. Stał się znany w tej dziedzinie dzięki udowodnieniu kwantowania kierunkowego w eksperymencie Sterna-Gerlacha. W 1925 r. został profesorem zwyczajnym fizyki w Tybindze, a w latach 1929-1957 profesorem zwyczajnym fizyki eksperymentalnej na Uniwersytecie w Monachium.

We wczesnych latach "Trzeciej Rzeszy" Gerlach ściśle współpracował z innymi kolegami, aby odeprzeć ataki na fizykę, która była oczerniana jako "żydowska". Podczas II wojny światowej Gerlach początkowo pracował nad problemami magnetyzmu w imieniu marynarki wojennej. Jako fizyk jądrowy został mianowany szefem działu fizyki w Centralnej Radzie Badawczej Rzeszy w 1943 roku, a od stycznia 1944 roku był odpowiedzialny za tajny niemiecki projekt uranowy w Berlinie; starał się zbudować działający i generujący energię reaktor jądrowy. To, czy jego praca miała na celu wyprodukowanie bomby atomowej, pozostaje niejasne do dziś.

Po zakończeniu wojny Gerlach i dziewięciu innych niemieckich fizyków jądrowych zostało internowanych przez Amerykanów i Brytyjczyków w Farm Hall niedaleko Cambridge do stycznia 1946 roku. Tam dowiedzieli się o zrzuceniu amerykańskich bomb atomowych na Hiroszimę i Nagasaki.

W kwietniu 1957 r. Gerlach był jednym z 18 czołowych niemieckich fizyków jądrowych, którzy publicznie wskazali na niebezpieczeństwa związane z bronią jądrową w "Deklaracji 18 z Getyngi" i wypowiedzieli się przeciwko wyposażeniu niemieckich sił zbrojnych w broń jądrową.

Za swoje osiągnięcia był wielokrotnie odznaczany. Był senatorem Towarzystwa Maxa Plancka i otrzymał cztery doktoraty honoris causa. W 1971 r. został odznaczony Wielkim Federalnym Krzyżem Zasługi, a w 1974 r. Medalem Harnacka. Był także członkiem Klasy Pokoju Orderu Pour le Mérite.