"Ländchen" to historyczny obszar w regionie Ren-Men na wschód od Wiesbaden. Obejmował on dziesięć wiosek Breckenheim, Delkenheim, Diedenbergen, Igstadt, Langenhain, Massenheim, Medenbach, Nordenstadt, Wallau i Wildsachsen, a także domenę Mechtildshausen. Te dziesięć wiosek utworzyło politycznie i gospodarczo zamknięty okręg, który jako własność Hesji leżał przez trzy stulecia między terytorium Nassau na zachodzie a terytorium Electoral-Mainz na wschodzie i tworzył heską eksklawę. Chociaż często jest błędnie określany jako taki ze względu na kolor dawnego tradycyjnego stroju, "Ländchen" w regionie Ren-Men nie powinien być mylony z "Blaues Ländchen" w pobliżu Nastätten nad Einrich, który otrzymał swoją nazwę od niebieskich farbiarzy.

Do XII i XIII wieku tereny między rzekami Men, Ren i Taunus tworzyły tak zwany Königssondergau, który rozciągał się od Kriftelbach na wschodzie do Walluf na zachodzie. W XIV wieku okręg został podzielony na dwie części. Od tego momentu właściciel dworu cesarskiego w Wiesbaden wykonywał prawa hrabiowskie w zachodniej części, a właściciel dworu Mechtildshäus we wschodniej części. Hrabiowie Nassau otrzymali wysoką jurysdykcję sądu cesarskiego w Wiesbaden, podczas gdy wschodnia połowa, tj. sąd okręgowy Mechtildshausen, była w posiadaniu panów z Eppstein jako królewskie lenno od końca XII wieku.

Ze względów ekonomicznych hrabia Gottfried IX (X) von Eppstein-Münzenberg sprzedał 6 sierpnia 1492 r. "Ländchen" wraz z innymi częściami majątku Eppstein landgrafowi Hesji Wilhelmowi III Młodszemu. Przez ponad trzy stulecia należał on do landgrafa Hesji, od 1567 r. do Hesji-Marburg, a od 1604 r. do Hesji-Kassel. W trakcie sporu o sukcesję marburską między Dolną Hesją a Hesją-Darmstadt, obszar ten w 1623 roku trafił do landgrafii Hesji-Darmstadt, gdzie pozostał do 1803 roku. W 1643 r. Wallau zostało uznane za oficjalne miasto i pozostało nim do 1817 r. "Ländchen" stało się protestanckie w 1526 r. po tym, jak landgraf Filip Wielkoduszny opowiedział się za wyznaniem luterańskim na synodzie w Homberg an der Efze.

Reichsdeputationshauptschluss z 25 lutego 1803 r. po raz kolejny przyniósł zmianę właściciela. Wraz z dominium Eppstein, "Ländchen", znane również jako "Hessen-Ländchen" po poprzednim dominium, a także sąsiednie terytoria Elektoratu Moguncji, przeszły do Księstwa Nassau-Usingen, a od 1806 r. Do nowo utworzonego Księstwa Nassau.

W 1817 r. oficjalna siedziba została przeniesiona z Wallau do Hochheim. W ten sposób "Ländchen" straciło swoją centralną lokalizację. W 1866 r. został ostatecznie przyłączony do Prus wraz z Księstwem Nassau. Okręg Hochheim, którego "Ländchen" stanowiło największą część, znalazł się teraz pod pruską administracją.

W 1879 r. otwarto kolej Ländchesbahn, która dziś ma stację w Igstadt i przystanek Auringen-Medenbach.

W ramach reformy terytorialnej pruskiej prowincji Hesja-Nassau, 1 kwietnia 1886 r. wszystkie gminy "Ländches" (z wyjątkiem Langenhain) stały się częścią powiatu Wiesbaden, który istniał do 1928 roku. Wraz z włączeniem gmin Dotzheim, Frauenstein, Georgenborn, Erbenheim, Bierstadt, Kloppenheim, Heßloch, Rambach i Igstadt do Wiesbaden w dniu 1 kwietnia 1928 r. (chociaż Georgenborn został już ponownie włączony w 1929 r.), powiat Wiesbaden został rozwiązany. W tym czasie tylko Igstadt zostało przeniesione z "Ländchen" do Wiesbaden. Pozostałe gminy zostały przeniesione do powiatu Höchst.

Od 1 stycznia 1977 r. dawne "Ländchesorte" Breckenheim, Delkenheim, Medenbach i Nordenstadt należą do Wiesbaden jako przedmieścia. Diedenbergen, Langenhain, Wallau i Wildsachsen stały się dzielnicami Hofheim am Taunus, a Massenheim dzielnicą Hochheim.

Chociaż obszar między Wiesbaden a Frankfurtem nie ma już żadnego znaczenia politycznego ani gospodarczego, pamięć o "Ländchen" jest zachowana w wielu miejscach. Na przykład noszenie stroju "Ländchestracht" jest kultywowane w lokalnych stowarzyszeniach dziedzictwa kulturowego.