"Deutsche Gesellschaft für Kaufmannserholungsheime" (od 1962 r. "Europäische Gesellschaft für Kur und Erholung") zostało założone 16 grudnia 1910 r. w biurze przedsiębiorcy z Wiesbaden i właściciela firmy tekstylnej "Nassauische Leinenindustrie Joseph Maier Baum", Josepha Bauma (1874-1917) przy Friedrichstraße. Oprócz przedsiębiorcy Bauma, członkiem założycielem był również pierwszy przewodniczący Kaufmännischer Verein, Heinrich Glücklich (1877-1971). Impulsem do założenia stowarzyszenia był artykuł przedsiębiorcy Josepha Bauma z 1910 r. "Problem społeczny klasy kupieckiej".
Zajmował się w nim w szczególności konsekwencjami postępującej industrializacji oraz sytuacją rosnącej liczby pracowników najemnych i drobnych kupców. Joseph Baum chciał przeciwdziałać problemom społecznym i zdrowotnym spowodowanym warunkami pracy w handlu i przemyśle, oferując niedrogie wakacje dla drobnych kupców i pracowników. Wypoczynek w pięknym otoczeniu miał przywrócić im siłę roboczą, na czym skorzystaliby również przedsiębiorcy. Plany Bauma charakteryzowała wizja instytucji obejmującej wszystkie przedsiębiorstwa handlowe i przemysłowe, niezależnie od wyznania religijnego czy przekonań politycznych. Miały one być otwarte dla wszystkich pracowników handlowych i technicznych. W 1912 roku ekonomista dr Georg Goldstein został dyrektorem firmy, którą to funkcję pełnił z wielkim sukcesem przez kolejne 20 lat, aż do 1933 roku.

W kolejnych latach Joseph Baum początkowo chciał założyć 20 domów, które miały być finansowane z obligacji, darowizn od firm i składek członkowskich. Firma otrzymała liczne działki na korzystnych warunkach.

Oprócz nowych budynków w Traunstein i Bad Salzhausen, "Kaiser Wilhelm Heim" (przemianowany na Joseph-Baum-Haus w 1965 r.) w Wiesbaden był trzecim domem wybudowanym przez firmę. Gesellschaft für Kaufmannserholungsheime udawało się stale zwiększać liczbę domów; przed wybuchem I wojny światowej posiadało pięć domów, w 1919 r. było ich już dziewięć, chociaż różne domy były wykorzystywane jako szpitale wojskowe podczas I wojny światowej.

W Wiesbaden stowarzyszenie posiadało spa i łaźnię "Kölnischer Hof" wraz z "Kaiser Wilhelm Heim" od 1919 roku i zakupiło trzeci dom w mieście, "Haus am Kurpark", w 1936 roku.

Od 1938 r. stowarzyszenie używało nazwy "Ferienheime für Handel und Industrie e.V.", która była już używana jako dodatkowa nazwa w latach trzydziestych XX wieku. Po wojnie stowarzyszenie powróciło do swojej pierwotnej nazwy.

Wkrótce po dojściu do władzy narodowych socjalistów, długoletni dyrektor dr Georg Goldstein został zwolniony latem 1933 roku z powodu swojego żydowskiego pochodzenia i zamordowany w Theresienstadt po deportacji z Wiesbaden w 1943 roku. Firma została później przydzielona do organizacji "Siła przez radość". Na początku II wojny światowej domy zostały ponownie przywłaszczone i wykorzystane jako szpitale wojskowe i zakwaterowanie dla uchodźców. Do 1944 r. tylko dziesięć z 48 placówek nadal działało.

Pod koniec wojny firma nie posiadała już nawet połowy swoich domów; reszta została zniszczona, skonfiskowana lub wykorzystana do innych celów. Ponowne otwarcie domów było możliwe tylko stopniowo i ostatecznie w 1960 r. liczba gości prawie powróciła do poziomu sprzed wojny i wynosiła około 30 000. Jednak w związku z szybkim rozwojem turystyki masowej, począwszy od lat 60. coraz mniej wczasowiczów prosiło o miejsca w domach wakacyjnych. Początkowo firma postanowiła zmodernizować kilka domów z dochodów ze sprzedaży nierentownych obiektów i zaoferować specjalne oferty. Jednak ostatecznie musiała sprzedać prawie wszystkie swoje domy rekonwalescencji z powodu trudności finansowych. Niektóre z nich, takie jak Joseph-Baum-Haus w Wiesbaden, są obecnie wykorzystywane jako placówki edukacyjne. Jedynie dom w Bad Kissingen pozostał w posiadaniu firmy.