W maju 1913 r. Deutsche Gesellschaft für Kaufmannserholungsheime zainaugurowało "Kaiser-Wilhelm-Heim" w Wiesbaden jako trzeci nowo wybudowany dom rekonwalescencji dla pracowników przemysłu i handlu. Towarzystwo nabyło nieruchomość, która znajdowała się około 1,5 kilometra od dworca kolejowego Chausseehaus, od magistratu Biebrich.

Nowy budynek, zaprojektowany przez architekta Paula A. Jacobiego z Wiesbaden, robił imponujące wrażenie na gościach otwierających w 1913 r. Wnętrze było jednak raczej skromne i miało odzwierciedlać gusta i zwyczaje pracowników i drobnych kupców. Na parterze, oprócz jadalni dla 200 osób, znajdowały się pomieszczenia wspólne, takie jak palarnia dla mężczyzn, pokój dla kobiet oraz pokój do pisania i czytania, podczas gdy pokoje dzienne znajdowały się na piętrze.

Po wybuchu I wojny światowej firma udostępniła dom rannym żołnierzom z handlu i przemysłu, przez co działalność wakacyjna została wstrzymana. Dopiero w latach dwudziestych XX wieku liczba gości ponownie stale rosła, ponieważ wakacje w domach rekonwalescencji firmy były bardzo popularne wśród pracowników handlu i przemysłu.

W czasach narodowego socjalizmu Gesellschaft für Kaufmannserholungsheime zostało przydzielone do nazistowskiej organizacji "Kraft durch Freude (KdF)" i znalazło się pod kontrolą "Niemieckiego Frontu Pracy". Podczas II wojny światowej dom był ponownie wykorzystywany jako szpital wojskowy, a w latach 1945-1949 był również początkowo wykorzystywany jako szpital.

Dopiero w 1949 roku ówczesny "Taunusheim" mógł wznowić pełną działalność jako ośrodek rekreacyjny. W 1965 roku dom otrzymał swoją obecną nazwę na cześć kupca i założyciela kupieckich domów rekonwalescencji, Josepha Bauma. Od 1984 r. jest wykorzystywany jako centrum szkoleniowe Heskiego Ministerstwa Sprawiedliwości i jest siedzibą seminarium H.B. Wagnitz.