Wilhelm Furtwängler urodził się 25 stycznia 1886 roku w dzisiejszej dzielnicy Schöneberg w Berlinie. Pierwsze prywatne lekcje kompozycji i gry na fortepianie otrzymał w wieku 13 lat. Jego ojciec, Adolf Furtwängler, był wówczas profesorem archeologii klasycznej na Uniwersytecie w Monachium.

W wieku dwudziestu lat otrzymał pierwsze angaże jako drugi repetytor w Berlinie. Po różnych przystankach po drodze, w 1915 roku został dyrektorem opery w Mannheim, a od 1920 roku, jako następca Richarda Straussa, dyrygował koncertami Berlińskiej Opery Państwowej. Po roku spędzonym w Wiedniu, dr Furtwängler został w końcu głównym dyrygentem Berlińskiej Orkiestry Filharmonicznej w 1922 roku. W 1931 roku powierzono mu kierownictwo muzyczne Festiwalu Wagnerowskiego w Bayreuth.

W czasach narodowego socjalizmu był nadużywany przez propagandę ze względu na swoją międzynarodową reputację jako osobistość kultury. Po zakończeniu II wojny światowej dr Furtwängler został początkowo objęty zakazem dyrygowania przez Amerykanów jako współtowarzysz podróży; dopiero wstawiennictwo wyemigrowanych artystów, takich jak Paul Hindemith i Yehudi Menuhin, doprowadziło do jego uniewinnienia w 1947 roku. Zakaz został zniesiony i 25 maja 1947 r. Orkiestra Filharmonii Berlińskiej po raz pierwszy wystąpiła pod jego batutą. W czerwcu 1949 roku on i jego muzycy zachwycili publiczność utworami Brahmsa i Beethovena, między innymi, w Teatrze Wiesbaden.

Na przyjęciu wydanym przez burmistrza Redlhammera po koncercie 10 czerwca, dr Furtwängler podpisał Złotą Księgę miasta. W 1952 roku został ostatecznie mianowany dożywotnim głównym dyrygentem Orkiestry Filharmonii Berlińskiej. Dr Wilhelm Furtwängler zmarł 30 listopada 1954 r. w Ebersteinburgu koło Baden-Baden.