Martin Niemöller urodził się 14 stycznia 1892 r. w Lippstadt.

Po udanej karierze w Cesarskiej Marynarce Wojennej, którą zakończył jako dowódca łodzi podwodnej po I wojnie światowej, rozpoczął studia teologii protestanckiej w Münster w 1919 roku. Jako duchowny w czasach Republiki Weimarskiej pracował nad przywróceniem sensu społeczeństwu, które stało się pozornie zdezorientowane, poprzez chrześcijańskie przesłanie i porządek w strukturach kościelnych.

Po początkowym wspieraniu dojścia narodowych socjalistów do władzy, Niemöller stał się krytykiem reżimu, gdy zdał sobie sprawę z jego nieludzkiej ideologii. Po kilku aresztowaniach i procesach został ostatecznie internowany w różnych obozach koncentracyjnych w latach 1937-1945.

Jako członek Rady Kościoła Ewangelickiego w Niemczech i przewodniczący Kościoła Ewangelickiego w Hesji i Nassau był zaangażowany w odbudowę Kościoła. W 1947 r. został prezydentem kościoła, który to urząd sprawował do 1965 r. Jako przeciwnik zbrojenia i zbrojeń nuklearnych w Niemczech Zachodnich, był również aktywny politycznie w latach pięćdziesiątych. W latach 60. zaangażował się w ekumenizm.

17 grudnia 1975 r. jego rodzinne miasto Wiesbaden uhonorowało go, przyznając mu honorowe obywatelstwo. Podczas ceremonii Niemöller podpisał również Złotą Księgę miasta.

Zmarł w stolicy Hesji 6 marca 1984 roku. W 1987 r., z inicjatywy uczniów, szkoła średnia w Moltkering została nazwana imieniem byłego przewodniczącego kościoła.