Αν και η ιδέα του αρχιτέκτονα Alexander Fach για την κατασκευή ενός κλειστού περιφερειακού δρόμου γύρω από το μαλακό τοπίο της πόλης δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί λόγω του λοφώδους εδάφους στα ανατολικά και βόρεια της πόλης, ήταν πάντα αντικείμενο συζήτησης στο κέντρο της πόλης ως ένα σημαντικό και απαραίτητο συγκοινωνιακό έργο. Κατά τη διάρκεια ενός και πλέον αιώνα, το έργο υλοποιήθηκε σε πολύ διαφορετικές χρονικές περιόδους, με τον αρχικά προγραμματισμένο κύκλο να περιορίζεται σε ημικύκλιο που ολοκληρώθηκε μόλις τη δεκαετία του 1980.

Ο δεύτερος δακτύλιος ξεκίνησε το 1907 με το Loreleiring, το οποίο πήρε το όνομά του με απόφαση δικαστή στις 6 Νοεμβρίου 1907. Επεκτάθηκε περαιτέρω μεταξύ 1926 και 1930 μέχρι την πλατεία Germaniaplatz, η οποία μετονομάστηκε σε "Karlsbader Platz" με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου στις 15 Οκτωβρίου 1953.

Η βόρεια συνέχεια του Loreleiring είναι το Kurt-Schumacher-Ring (παλαιότερα γνωστό ως "Prinz-Friedrich-Karl-Ring"), στο οποίο δόθηκε αυτό το όνομα με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου στις 13 Οκτωβρίου 1960. Επεκτάθηκε με την απόφαση της επιτροπής των πρεσβυτέρων στις 2 Αυγούστου 1973 για να συμπεριλάβει τμήματα της Westendstrasse και της Gneisenaustrasse.

Το Konrad-Adenauer-Ring συνορεύει με το Loreleiring στα νότια και πήρε το όνομά του με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου στις 22 Μαΐου 1969, αφού τμήματα των οδών "Hochheimer Straße", "Wieland Straße" και "Steinberger Straße" συμπεριλήφθηκαν στη νέα χάραξη του δρόμου. Η συνέχεια του Konrad-Adenauer-Ring είναι το Theodor-Heuß-Ring (ονομάστηκε με απόφαση των δημοτικών συμβούλων στις 23 Οκτωβρίου 1969), στην οδική χάραξη του οποίου συμπεριλήφθηκαν η "Anton-Wahl-Straße", τμήμα της "Breitenbach-", της "Schwarzenberg-" και της "Siegfriedstraße". Μετά από συζητήσεις μεταξύ των κατοίκων της Siegfriedstraße, οι δημοτικοί σύμβουλοι αποφάσισαν την 1η Απριλίου 1976 να μετονομάσουν το τμήμα του δρόμου από τη γέφυρα της Mainzer Straße έως την Berliner Straße σε "Siegfriedring".