Wspaniała biżuteria, ważąca około 1500 g, przedstawia stylizowany, historycznie modelowany Limes z ogrodzeniem palisadowym i wieżami strażniczymi jako łącznikami. Klatka piersiowa jest szczególnie bogato zdobiona kamieniami szlachetnymi i jest zaprojektowana jako dwuspadowa fontanna, nawiązując w ten sposób do znaczenia Wiesbaden jako uzdrowiska termalnego w czasach rzymskich. Dolny koniec tworzy wisiorek otoczony dwoma orłami z portretem cesarza Wilhelma II z profilu i napisami "WILHELM IMPERATOR" i "REX.GERMAN" ["Wilhelm niemiecki cesarz i król"]. Tył łańcucha ma kształt bramy miejskiej z dwiema wieżami strażniczymi, łukiem i blankami oraz herbem miasta. Widnieje na nim napis "SENAT[US] POP[ULUS]QU[E] MATTIA" ["Senat i lud Wiesbaden"]. Na rewersie znajduje się odniesienie do dwóch artystów: "fecit/Th. Heiden/Monachium" i "invenit/A. Seder/Straßburg".

18 października 1897 r. "dar łaski" został wręczony burmistrzowi Karlowi Bernhardowi von Ibell w pałacu przez samego cesarza. Aż do swojej abdykacji cesarz Wilhelm zastrzegł sobie prawo do upoważnienia danego burmistrza do noszenia łańcucha, czego początkowo odmówiono na przykład burmistrzowi Karlowi Glässingowi w 1913 roku. W 1917 r. poinformował wszystkich upoważnionych do noszenia złotych insygniów urzędowych, że jeśli chcą przekazać je do kolekcji złota Reichsbanku, mogą nosić łańcuchy wykonane z żelaza lub innych metali wojennych z tymi samymi napisami do odwołania. Kiedy mieszkańcy Wiesbaden chcieli przetopić łańcuch urzędowy, okazało się, że nie był on wykonany ze złota, jak wcześniej zakładano, ale z pozłacanego srebra. To właśnie dzięki temu łańcuch przetrwał do dziś.

Projektowanie i realizacja łańcucha biurowego trwały długo, ponieważ dopiero po różnych pomysłach i szkicach powstała ostateczna propozycja zaprojektowania łańcucha z oryginalnych monet dokumentujących historyczny rozwój Wiesbaden. Propozycja ta powstała po konsultacjach dyrektora Werkkunstschule Webera ze znaną mistrzynią złotnictwa Elisabeth Treskow z Kolonii i została zatwierdzona przez radę miejską na posiedzeniu w dniu 11 listopada 1955 r., z jednoczesnym nakazem pobrania monet potrzebnych do wykonania naszyjnika ze zbiorów muzeum. Ponieważ nie wszystkie potrzebne monety znajdowały się w zbiorach miejskiego muzeum, konieczne było dokupienie kilku brakujących sztuk, co również zajęło trochę czasu.

Łańcuch został zaprojektowany w 1956 roku przez dyrektora Werkkunstschule, Vincenta Webera, na prośbę magistratu. Prace rzemieślnicze zostały wykonane przez mistrza złotnictwa z Wiesbaden, Carla Strucka, który oprócz swojej bezinteresownej pracy podarował lapis lazuli (kamień szkliwny) i monetę.

Z wyjątkiem dwóch srebrnych monet, naszyjnik przedstawia wyłącznie złote monety. Rząd monet przerywają dwie wierne repliki frankijskich fibul (szpilek do ubrań) z inkrustacjami z almadinu (kamienia granatu). Poszczególne monety są osadzone w okrągłym, wydrążonym rowku, który jest oddzielony na krawędziach wysoce wypolerowanymi kwadratowymi drutami. Poszczególne monety są osadzone na dziurkowanych złotych płytkach w taki sposób, że rewersy monet pozostają widoczne. Poszczególne ogniwa łańcucha są połączone oczkami z mniejszym ogniwem łańcucha, które składa się z kwadratowego walcowanego złotego drutu z lilią Wiesbaden pośrodku. Herb miasta Wiesbaden został wykonany jako wisiorek do naszyjnika w tym samym projekcie technicznym, co ogniwa monet i przedstawia trzy złote lilie miasta w centrum na prawdziwym lapis lazuli. Cały łańcuszek wykonany jest ze złota próby 585/000.

Najniższa moneta przedstawia rzymskiego generała Drususa Germanicusa (38-9 p.n.e.), pod którego dowództwem w okresie augustowskim toczyły się rzymskie wojny ofensywne przeciwko Germanii aż do Łaby. To właśnie w tym okresie (prawdopodobnie 12 r. p.n.e.) wzniesiono pierwszy fort ziemny na Heidenbergu. - Na prawo od obserwatora, druga moneta przedstawia wizerunek cesarza Tyberiusza (14 do 37 r. n.e.), pod rządami którego miały miejsce ponowne walki z Germanią. Druga moneta przedstawia wizerunek cesarza Domicjana (81 do 96 r. n.e.), za którego panowania zbudowano rzymski kamienny fort na Heidenbergu. Trzecia moneta przedstawia wizerunek cesarza Hadriana (117-138), za którego panowania garnizon fortu Wiesbaden został przeniesiony do Saalburga w ramach reorientacji obrony granic w 121/22 r., a Wiesbaden (Aquae Mattiacorum) stało się otwartym miastem obywatelskim. Po przeciwnej stronie trzecia moneta przedstawia cesarza Walentyniana I (364-375).

Czwarte ogniwo, frankijska brosza tarczowa, wskazuje na czasy Franków. Piątym dużym ogniwem łańcucha jest moneta z czasów Karola Wielkiego (768-814). Biograf Karola Wielkiego Einhard, który przebywał w "castrum Wisibada" w 829 roku, był pierwszym, który zapisał niemiecką nazwę Wiesbaden.

Piąta moneta przedstawia stylizowanego cesarskiego orła na monecie z czasów cesarza Fryderyka II, wielkiego cesarza Hohenstaufenów, który obchodził święto Zielonych Świątek w Wiesbaden ze swoją trzecią żoną, Izabelą Angielską, w 1236 roku i za którego panowania Wiesbaden zostało nazwane miastem cesarskim. Szósta srebrna moneta po lewej stronie łańcucha pochodzi z czasów panowania hrabiego Johanna Ludwiga I z Nassau (1568-1596), który w 1592 r. nadał miastu Wiesbaden przywilej wolności i zbudował w nim Nowy Pałac. Szósta srebrna moneta po prawej stronie to denar cesarza Ottona I (936-973), który odwiedził Wiesbaden w 965 r., prawdopodobnie ze względu na kościół Mauritius.

Kolejna, siódma moneta po lewej stronie pochodzi od hrabiego Walrama II z Nassau (1370-1393), który wydał pierwszy znany list wolności dla Wiesbaden. Siódma moneta pochodzi z czasów hrabiego Gerlacha z Nassau (1285-1361). Po rezygnacji z rządów w 1344 roku mieszkał na zamku Sonnenberg aż do śmierci w 1361 roku. Ósmym ogniwem monety jest moneta Rupperta von Sonnenberg (1355-1390), a po drugiej stronie znajduje się wizerunek księcia Nassau Wilhelma (1816-1839), który zjednoczył całe Nassau w swoich rękach i którego pamięć jest podtrzymywana przez ulicę Wilhelmstraße nazwaną jego imieniem. Ostatnim ogniwem łańcucha jest złota moneta z wizerunkiem cesarza Wilhelma I (1797-1888) jako przedstawiciela dynastii Hohenzollernów.