Niemcy i Francja były w stanie wojny od 3 września 1939 roku. Wbrew oczekiwaniom nie doszło jednak do militarnej wymiany ciosów. Walki rozpoczęły się dopiero 10 maja 1940 roku, wywołane niemieckim natarciem w Ardenach. W ciągu kilku dni wojska francuskie zostały rozgromione. Przerażona ludność cywilna uciekła na południe przed nacierającymi Niemcami, a rząd zrobił to samo. Rząd opuścił Paryż i zajął kwatery najpierw w Bordeaux, a później w uzdrowisku Vichy (stąd nazwa "rząd Vichy").

Ponadto 16 czerwca 1940 r. powołano nowego szefa rządu, "zwycięzcę spod Verdun", marszałka Philippe'a Pétaina (1856-1951), który był ogólnie popularny i podziwiany we Francji. Jego zadaniem było zapewnienie, że Francja pozostanie suwerennym państwem. Można to było jednak osiągnąć tylko wtedy, gdy działania wojenne z Niemcami zakończą się bez kapitulacji Francji.

Z tego powodu francuski rząd zapytał o niemieckie warunki zawieszenia broni. Gdy stało się jasne, że Rzesza jest gotowa powstrzymać się od mianowania niemieckiego administratora dla Francji, co było bardzo ważnym warunkiem wstępnym dla Francuzów do podpisania zawieszenia broni, traktat został podpisany 22 czerwca 1940 r. na polanie Rethondes, w pobliżu małego miasteczka Compiègne, przez Wilhelma Keitela (1882-1946), szefa Naczelnego Dowództwa Wehrmachtu, i francuskiego generała Charlesa Huntzigera (1880-1941).

Artykuł 22 zawierał następujący fragment: "Wykonanie traktatu rozejmowego będzie regulowane i nadzorowane przez Niemiecką Komisję Rozejmową, która będzie wykonywać swoje czynności zgodnie z instrukcjami niemieckiego Naczelnego Dowództwa". Oznaczało to, że należało powołać specjalny "organ wojskowy", którego zadaniem było wyjaśnienie wszystkich kwestii związanych z zawieszeniem broni, niezależnie od tego, czy miały one charakter wojskowy, polityczny czy gospodarczy.

Po wejściu w życie traktatu rozejmowego w dniu 25 czerwca 1940 r. utworzono Niemiecką Komisję Rozejmową (DWStK) z siedzibą w Wiesbaden, która podjęła swoje obowiązki w dniu 30 czerwca 1940 roku. Francuska delegacja, Délégation Française auprès de la Commission Allemande d'Armistice (DFCAA), została przydzielona do DWStK. Było ono odpowiedzialne za przyjmowanie instrukcji niemieckiej Komisji Rozejmowej i przekazywanie ich rządowi francuskiemu, który musiał dopilnować ich wdrożenia. Z drugiej strony, DFCAA służyła jako punkt kontaktowy dla kierownictwa "Etat Francais", jak oficjalnie nazywano "Francję Vichy", w celu przekazywania Niemcom francuskich życzeń i żądań. Członkowie DFCAA mieszkali w Hotelu Rose w Wiesbaden, podczas gdy członkowie Niemieckiej Komisji Rozejmowej byli zakwaterowani głównie w Hotelu Vier Jahreszeiten i Nassauer Hof. Posiedzenia komisji odbywały się również w sali balowej Nassauer Hof.

DWStK składała się z personelu wojskowego (oficerów, podoficerów i żołnierzy), urzędników i pracowników cywilnych, którzy korzystali z nocnego życia Wiesbaden, pod warunkiem, że nie zakłócały go alarmy przeciwlotnicze. Odwiedzali oni lokalne restauracje, na przykład Café Maldaner lub gospodę "Köhler" w Sonnenbergu, i regularnie wyjeżdżali na wycieczki służbowe po okolicy, na przykład do Rheingau lub Frankfurtu nad Menem.

DWStK, która istniała jako stosunkowo duży organ w Wiesbaden do 1944 roku, kiedy to została zredukowana do 15 ludzi i przeniesiona do Vilsbiburg w Dolnej Bawarii, była początkowo kierowana przez generała Karla Heinricha von Stülpnagela (1886-1944), który został zastąpiony w lutym 1941 roku przez generała Oskara Vogla (1881-1954), który pozostał na stanowisku do września 1944 roku. Po stronie francuskiej dwóch niemieckich generałów zastąpili generałowie Charles Huntziger, Jean Louis Humbert (1895-1975), Paul Doyen (1881-1974), Etienne Paul Beynet (1883-1969) i Louis Bérard (1886-1968).