Η Γερμανία και η Γαλλία βρίσκονταν σε πόλεμο από τις 3 Σεπτεμβρίου 1939. Αντίθετα με τις προσδοκίες, ωστόσο, δεν υπήρξε στρατιωτική ανταλλαγή χτυπημάτων. Οι μάχες άρχισαν μόλις στις 10 Μαΐου 1940, με αφορμή μια γερμανική προέλαση στις Αρδέννες. Μέσα σε λίγες ημέρες, τα γαλλικά στρατεύματα είχαν κατακλυστεί. Ο τρομοκρατημένος άμαχος πληθυσμός κατέφυγε προς τα νότια πριν από τους προελαύνοντες Γερμανούς, και η κυβέρνηση έκανε το ίδιο. Έφυγε από το Παρίσι και εγκαταστάθηκε αρχικά στο Μπορντό και αργότερα στην λουτρόπολη του Βισύ (εξ ου και η ονομασία "κυβέρνηση του Βισύ").

Επιπλέον, στις 16 Ιουνίου 1940 διορίστηκε νέος αρχηγός της κυβέρνησης, ο "νικητής του Βερντέν", ο στρατάρχης Φιλίπ Πεταίν (1856-1951), ο οποίος ήταν γενικά δημοφιλής και θαυμαστός στη Γαλλία. Έργο του ήταν να διασφαλίσει ότι η Γαλλία θα παρέμενε κυρίαρχο κράτος. Ωστόσο, αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο αν οι εχθροπραξίες με τη Γερμανία σταματούσαν χωρίς να παραδοθεί η Γαλλία.

Για το λόγο αυτό, η γαλλική κυβέρνηση ρώτησε για τους γερμανικούς όρους ανακωχής. Αφού έγινε σαφές ότι το Ράιχ ήταν διατεθειμένο να απέχει από τον διορισμό ενός Γερμανού διαχειριστή για τη Γαλλία, μια πολύ σημαντική προϋπόθεση για να υπογράψουν οι Γάλλοι ανακωχή, η συνθήκη υπογράφηκε στις 22 Ιουνίου 1940 στο ξέφωτο του Ρετόντες, κοντά στη μικρή πόλη Κομπιέν, από τον Βίλχελμ Κάιτελ (1882-1946), τον επικεφαλής της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ, και τον Γάλλο στρατηγό Σαρλ Χαντζίγκερ (1880-1941).

Το άρθρο 22 περιείχε το εξής απόσπασμα: "Η εφαρμογή της Συνθήκης Ανακωχής θα ρυθμίζεται και θα εποπτεύεται από μια Γερμανική Επιτροπή Ανακωχής, η οποία θα εκτελεί τις δραστηριότητές της σύμφωνα με τις οδηγίες της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης". Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να συσταθεί μια ειδική "στρατιωτική αρχή" με καθήκον να αποσαφηνίζει όλα τα ζητήματα που αφορούσαν την ανακωχή, είτε αυτά ήταν στρατιωτικής, πολιτικής ή οικονομικής φύσης.

Μετά την έναρξη ισχύος της συνθήκης ανακωχής στις 25 Ιουνίου 1940, συστάθηκε η Γερμανική Επιτροπή Ανακωχής (DWStK), η οποία είχε έδρα το Βισμπάντεν και ανέλαβε τα καθήκοντά της στις 30 Ιουνίου 1940. Μια γαλλική αντιπροσωπεία, η Délégation Française auprès de la Commission Allemande d'Armistice (DFCAA), ήταν εντεταλμένη στην DWStK. Ήταν υπεύθυνη για την παραλαβή των οδηγιών της γερμανικής Επιτροπής Ανακωχής και τη διαβίβασή τους στη γαλλική κυβέρνηση, η οποία έπρεπε να διασφαλίσει την εφαρμογή τους. Αντίστροφα, η DFCAA λειτουργούσε ως σημείο επαφής για την ηγεσία του "Etat Français", όπως ήταν η επίσημη ονομασία της "Γαλλίας του Βίτσι", προκειμένου να μεταφέρει τις γαλλικές επιθυμίες και απαιτήσεις στους Γερμανούς. Τα μέλη της DFCAA διέμεναν στο Hotel Rose στο Βισμπάντεν, ενώ εκείνα της Γερμανικής Επιτροπής Ανακωχής φιλοξενήθηκαν κυρίως στο Hotel Vier Jahreszeiten και στο Nassauer Hof. Οι συνεδριάσεις της Επιτροπής γίνονταν επίσης στην αίθουσα χορού του Nassauer Hof.

Η DWStK αποτελούνταν από στρατιωτικό προσωπικό (αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες), δημόσιους υπαλλήλους και πολιτικούς υπαλλήλους που απολάμβαναν τη νυχτερινή ζωή του Βισμπάντεν, εφόσον αυτή δεν διαταράσσονταν από συναγερμούς αεροπορικής επιδρομής. Επισκέπτονταν συχνά τα τοπικά εστιατόρια, όπως για παράδειγμα το Café Maldaner ή το πανδοχείο "Köhler" στο Sonnenberg, και πήγαιναν τακτικά σε εταιρικές εκδρομές στη γύρω περιοχή, όπως στο Rheingau ή στη Φρανκφούρτη επί του Μάιν.

Η DWStK, η οποία υπήρχε ως μια σχετικά μεγάλη αρχή στο Βισμπάντεν μέχρι το 1944, οπότε μειώθηκε σε 15 άνδρες και μεταφέρθηκε στο Βίλσμπιμπουργκ της Κάτω Βαυαρίας, είχε αρχικά επικεφαλής τον στρατηγό Karl Heinrich von Stülpnagel (1886-1944), τον οποίο διαδέχθηκε τον Φεβρουάριο του 1941 ο στρατηγός Oskar Vogl (1881-1954), ο οποίος παρέμεινε στη θέση του μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1944. Τους δύο Γερμανούς στρατηγούς διαδέχθηκαν από γαλλικής πλευράς οι στρατηγοί Charles Huntziger, Jean Louis Humbert (1895-1975), Paul Doyen (1881-1974), Etienne Paul Beynet (1883-1969) και Louis Bérard (1886-1968).