Aby móc przyjąć dziecko do rodziny zastępczej, opiekunowie zastępczy muszą w określonych przypadkach uzyskać zezwolenie zgodnie z § 44 SGB VIII. Aby uzyskać zezwolenie, należy złożyć wniosek i przejść procedurę kwalifikacyjną. Zezwolenie zgodnie z § 44 SGB VIII nie jest wymagane w przypadku umieszczenia w pieczy zastępczej w ramach pomocy wychowawczej udzielanej przez urząd ds. młodzieży. Jednakże urząd ds. młodzieży lub służba zastępcza dla dzieci sprawdza przydatność opiekunów zastępczych według tych samych kryteriów.

Zadanie zintegrowania dziecka, które początkowo jest obce, z własną rodziną, aby poczuło się w niej jak w domu na dłuższą metę lub na stałe, aby je wspierać i wychowywać, jest wymagającym zadaniem.
Wysokie wymagania stawiane rodzicom zastępczym nie mogą i nie powinny być spełniane przez nich samych. Zamiast tego rodzina zastępcza jest częścią sieci wsparcia, która posiada wiedzę pedagogiczną, metodologiczną i wieloletnie doświadczenie.
Opiekunowie zastępczy przed rozpoczęciem pracy ukończyli kursy kwalifikacyjne oferowane przez Foster Children's Service.

Czynnikiem decydującym o przyjęciu dziecka do ogólnej opieki w pełnym wymiarze godzin jest dopasowanie potrzeb dziecka do istniejących umiejętności i zasobów opiekunów. Od opiekunów korzystających z tej formy pomocy nie oczekuje się kwalifikacji zawodowych w zawodzie pielęgniarki lub pedagoga.

Oczekuje się jednak profesjonalnego lub półprofesjonalnego przygotowania do przyjęcia dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. W tym kontekście półprofesjonalne oznacza, na przykład, wcześniejszą opiekę nad dzieckiem zastępczym przez okres
rodziców zastępczych przez okres co najmniej dwóch lat lub wieloletnie doświadczenie w opiece i wspieraniu dzieci i młodzieży na zasadzie wolontariatu.

Rodzicami zastępczymi mogą być pary z własnymi dziećmi lub bez, jak również osoby posiadające stabilną sieć społeczną.