Zerlett, Hans Hellmut

Aktor, autor, reżyser

Urodzony: 17.08.1892 w Wiesbaden

Zmarł: 06.07.1949 w Buchenwaldzie

Zerlett po raz pierwszy został aktorem w Residenztheater w Wiesbaden. Następnie otrzymał angaż we Frankfurcie nad Odrą, Guben i Sondershausen. Przedwcześnie zwolniony ze służby wojskowej z powodu problemów zdrowotnych, kontynuował karierę w Berlinie od 1916 roku, gdzie występował w operetkach i teatrze popularnym. Na początku lat 20. zyskał sławę jako dramaturg sztuk rozrywkowych i rozpoczął bliską współpracę z Rudolfem Nelsonem, "królem" berlińskiej sceny rewiowej, którego stał się wewnętrznym dramaturgiem.

W 1927 roku Zerlett przeszedł do branży filmowej, początkowo pisząc scenariusze (w tym dla wspólnej firmy produkcyjnej Anny Ondry i Carla Lamaca), a w 1934 roku zadebiutował jako reżyser filmową adaptacją jednoaktówki Karla Valentina "Im Schallplattenladen". W ciągu kolejnych dziesięciu lat napisał i wyreżyserował ponad dwa tuziny filmów pełnometrażowych. Jego specjalnością były tematy z teatru lub środowiska artystów, np. "Truxa" (1936) czy "Es leuchten die Sterne" (1938). Latem 1937 roku Zerlett został szefem produkcji w Tobis-Film, ale wkrótce potem zrezygnował z tego stanowiska, aby w przyszłości pracować wyłącznie twórczo.

Jako ustępstwo wobec nazistowskiej polityki filmowej, w 1939 roku nakręcił antysemicki musical "Robert i Bertram", który został odrzucony przez Josepha Goebbelsa. Venus on Trial" (1941), satyra na "zdegenerowaną sztukę" w tak zwanej erze systemowej, również zakończyła się niepowodzeniem. Po rozpoczęciu II wojny światowej Zerlett walczył z rosnącą marginalizacją ze strony swoich klientów i był w stanie realizować tylko filmy o stosunkowo skromnych budżetach. Mimo to był jednym z najbardziej zapracowanych niemieckich reżyserów w latach 30. i na początku lat 40. ubiegłego wieku.

Oskarżony o bycie "propagandystą", Zerlett został aresztowany przez radzieckie tajne służby w swoim domu w Bad Saarow (Brandenburgia) w styczniu 1946 roku. Po kilku pobytach w obozach internowania w sowieckiej strefie okupacyjnej zmarł w "obozie specjalnym nr 2" na terenie byłego obozu koncentracyjnego Buchenwald. W pośmiertnym postępowaniu denazyfikacyjnym został uznany za "nieobciążonego".