Na mocy umowy szpitalnej z 18 lutego 1874 r. dawny szpital cywilny w Wiesbaden został przeniesiony na własność miasta i przewidziano budowę nowego budynku zniszczonego szpitala.

Szpital został otwarty w miejscu dawnego rzymskiego fortu przy Platter i Schwalbacher Strasse 16 kwietnia 1879 r. i został zbudowany ze 160 łóżkami zgodnie z koncepcją pawilonu, która przewidywała przestrzenne oddzielenie różnych obszarów medycznych w celu ograniczenia ryzyka infekcji. Do I wojny światowej szpitale miejskie były rozbudowywane i powiększane o liczne oddziały, a liczba łóżek wzrosła do ponad 600. Po 1918 r. kryzys finansowy i gospodarczy niemal doprowadził do zatrzymania działalności. Odbudowa prowadzona przez narodowych socjalistów została zatrzymana przez II wojnę światową. Na początku wojny 600 łóżek musiało być dostępnych jako rezerwa szpitala wojskowego. W ostatnim roku wojny tylko 230 łóżek było dostępnych dla ludności cywilnej po ciężkich zniszczeniach spowodowanych alianckimi nalotami.

Po zakończeniu wojny poszczególne oddziały przeniosły się do różnych tymczasowych pomieszczeń. Na przykład oddział pediatryczny został przeniesiony na Schwalbacher Straße, klinika dla kobiet do dzisiejszego Antoniusheim, a część kliniki medycznej do Taunusheim, który był częścią Chausseehaus.

Na początku lat 50. stare budynki były stopniowo przebudowywane. Kiedy 11 lipca 1954 r. odbyła się uroczystość z okazji 75-lecia szpitali miejskich, placówka zatrudniała 600 pracowników i dysponowała 1100 łóżkami. Po wzniesieniu dodatkowych budynków w połowie lat 50. dla oddziału rentgenowskiego, ambulatorium chirurgicznego i oddziału ratunkowego, na terenie przy Schwalbacher Straße nie było już miejsca na kolejne nowe budynki. W 1957 r. Klinika Medyczna I ze 100 łóżkami, która leczyła głównie pacjentów z cukrzycą i chorobami przewodu pokarmowego, została przeniesiona do dawnego sanatorium w Nerotal. W latach 60. klinika neurologiczno-psychiatryczna i oddział patologii musiały przenieść się do innych budynków miejskich, aby sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu na łóżka.

Pod koniec lat sześćdziesiątych rozważano zmianę lokalizacji. W listopadzie 1973 r. podjęto decyzję o budowie nowego budynku na 22-hektarowej działce na Freudenbergu, którą miasto nabyło od rządu federalnego. Kamień węgielny pod nowy szpital położono 2 grudnia 1976 roku, a obiekt, który kosztował 273 miliony DM, został przekazany miastu 18 października 1982 roku. W tym czasie kliniki dysponowały łącznie 818 łóżkami, a kompleks medyczny został nazwany Dr Horst Schmidt Kliniken(Helios Dr Horst Schmidt Kliniken) na cześć heskiego ministra spraw społecznych, który był zaangażowany w budowę nowego budynku.