Tak zwane ogrody dla ubogich, które powstały w Anglii w XIX wieku w celu złagodzenia ubóstwa w miastach, są uważane za prekursorów dzisiejszych ogrodów działkowych. W połowie XIX wieku istniały one już w wielu dużych miastach w Niemczech. Większe przedsiębiorstwa przemysłowe również tworzyły ogrody dla swoich pracowników. Na obrzeżach miast, obok ogródków działkowych dla ubogich, rozpowszechnione były ogrody warzywne, sady i ogrody wypoczynkowe o różnych rozmiarach i cechach.

Nazwa "ogródki działkowe", od której pochodzą dzisiejsze ogrody działkowe, wywodzi się z inicjatywy dyrektora szkoły w Lipsku i pedagoga reform Ernsta Innozenza Hauschilda (1808-1868). Założył on "Verein zur Landbeschaffung für Kinderspielplätze", które zostało nazwane "Schreberverein" na cześć lekarza Daniela Gottloba Moritza Schrebera (1808-1861).

W Wiesbaden rada miejska dotowała tworzenie działek ogrodowych do uprawy owoców i warzyw około 1900 roku. W 1902 r. duże działki w różnych częściach Feldgemarkung zostały przygotowane jako "ogrody działkowe", które miasto ogrodziło na własny koszt i wyposażyło w wodociągi. Działki można było wydzierżawić za 30 marek rocznie. Ogrody były bardzo popularne wśród ludzi "... ze wszystkich zawodów". Oprócz warzyw uprawiali oni kwiaty i owoce lub wykorzystywali ogrody jako place zabaw dla dzieci. Ponieważ pierwszy ogród działkowy został tak dobrze przyjęty i nie spowodował żadnych strat finansowych dla miasta, utworzono drugi, a czynsz został obniżony, aby umożliwić biedniejszym rodzinom korzystanie z ogrodów. W 1914 roku było już 212 działek, które dzierżawiono za 2-4 marki. Ponadto miasto przekazało ubogim bezpłatnie 20 działek o łącznej powierzchni 20 akrów (ok. 5 ha) w dzielnicy Holzstraße pod samodzielną uprawę. Oprócz lepszego zaopatrzenia w warzywa, liczono, że będzie to miało również efekt edukacyjny i zdrowotny dla rodzin wielodzietnych.

Jednak rozwój miast na początku XX wieku i budowa nowych osiedli mieszkaniowych zagroziły istnieniu istniejących ogrodów działkowych, więc żądania dotyczące zabezpieczeń prawnych i stałych terenów ogrodów działkowych stawały się coraz głośniejsze. Decydujące znaczenie miały zatem "Przepisy o ogrodach działkowych i małych dzierżawach" z 31 lipca 1919 r., które regulowały ochronę przed zwolnieniem oraz ochronę przed spekulacją i przymusową dzierżawą w Niemczech. W 1921 r. wszystkie organizacje zaangażowane w tworzenie i zarządzanie ogrodami działkowymi połączyły się, tworząc "Reichsverband der Kleingärtnervereine Deutschlands". Pierwsze stowarzyszenia ogrodów działkowych w Wiesbaden zostały założone po I wojnie światowej, kiedy to inflacja i trudności gospodarcze charakteryzowały życie.

Najstarszym istniejącym do dziś stowarzyszeniem Wiesbaden jest "Zwo Börn", które zostało założone w 1919 roku przy obecnej Berliner Straße; miasto udostępniło działkowcom 3,8 hektara ziemi. Dwa lata później założono "Wiesbaden und Umgebung", a następnie stowarzyszenie Biebrich "Selbsthilfe" w 1922 roku i "Unter den Nussbäumen" w 1924 roku.

W czasach potrzeby popyt na ogródki działkowe i szarą ziemię był naturalnie największy. Podczas kryzysu gospodarczego w latach 30. popyt na ogródki działkowe gwałtownie wzrósł z powodu wysokiego bezrobocia i nędzy wielu osób. Nadzwyczajny dekret prezydenta Rzeszy z 6 października 1931 r. umożliwił wywłaszczenie gruntów pod ogrody działkowe w zamian za odpowiednie odszkodowanie. W październiku 1933 r. założono w Wiesbaden miejską grupę działkowców "Reichsbund Deutscher Kleingärtner e.V.", która była prekursorem dzisiejszego "Stadt- und Kreisverband Wiesbaden der Kleingärtner e.V.", w 1959 r. wprowadzono nazwę "Stadtgruppe Wiesbaden der Kleingärtner e.V."; obecną nazwę otrzymała w 1974 r.

Po II wojnie światowej ogródki działkowe i szara strefa były niezbędne dla przetrwania wielu ludzi. Aby zrekompensować niskie racje żywnościowe, we wczesnych latach powojennych ludność sadziła własne warzywa na wszystkich nadających się do użytku gruntach, w tym na publicznych terenach zielonych. W tym czasie rada miejska Wiesbaden udostępniła również dodatkowe ogródki działkowe i tereny ogrodowe, łącznie 1 200 działek. W 1948 r. w Wiesbaden istniało 5 500 zorganizowanych ogrodów działkowych, a w 1950 r. nawet 6 300 o powierzchni około 205 hektarów, która to liczba nigdy później nie została osiągnięta. Jednak ich wielkość była poniżej pożądanego standardu 300-400^m2 na działkę.

Wraz z poprawą sytuacji życiowej i żywnościowej ludności, począwszy od lat pięćdziesiątych, funkcja ogrodów działkowych uległa zmianie, a aspekt ogrodów jako dodatkowego źródła żywności zszedł na dalszy plan. W połowie dekady w raporcie na temat miejskich obiektów rekreacyjnych stwierdzono, że ogrody działkowe stały się "faktycznym obiektem rekreacyjnym" (Hertzfeld 1956, s. 116). Oprócz zapewniania równowagi między pracą, oferowały one również rekreację wakacyjną i zachęcały rodziny do wspólnego spędzania wolnego czasu. Budowa nowych osiedli mieszkaniowych począwszy od lat pięćdziesiątych XX wieku zmniejszyła liczbę ogrodów działkowych w Wiesbaden. Od 1950 r. liczba ta spadła z 3 349 działek do 2 654 (1980 r.). Na przykład budowa nowego osiedla mieszkaniowego ➞ Klarenthal spowodowała utratę 175 ogrodów o powierzchni około 8 hektarów. Aby zaspokoić popyt na grunty ogrodowe, miasto udostępniło grunty pod nowe lokalizacje w innych miejscach, na przykład w 1989 r., kiedy założono stowarzyszenie "Am Klosterweg e.V." w Klarenthal, lub w 2000 r. w ➞ Schierstein, kiedy założono stowarzyszenie ogrodów działkowych "Im Boden e.V.".

Ustawa o ogrodach działkowych z 1919 r. została zastąpiona w 1983 r. przez "Bundeskleingartengesetz" (federalną ustawę o ogrodach działkowych), która obecnie gwarantuje stowarzyszeniom bezpieczeństwo istnienia. W następnym roku "Stadt- und Kreisverband Wiesbaden der Kleingärtner e.V." zawarło ogólną umowę dzierżawy z miastem Wiesbaden na wszystkie działki, na których znajdowały się stowarzyszenia ogrodów działkowych. Obecnie federacja opiekuje się 47 stowarzyszeniami z około 3700 członkami w okręgach Wiesbaden, Main-Taunus, Rheingau-Taunus i Darmstadt. Oprócz rządu federalnego, kraju związkowego Hesja i miasta Wiesbaden, grunty są dzierżawione wspólnotom kościelnym i prywatnym właścicielom.

W mieście Wiesbaden znajdują się łącznie 32 ogródki działkowe o łącznej powierzchni około 56 hektarów. Popyt na działki jest stale wysoki i generalnie przewyższa podaż wyznaczonych obszarów. Ogrody działkowe są uważane za ważną część miejskich terenów zielonych i oferują mieszkańcom miasta cenne tereny ogrodowe i rekreacyjne. Są one wykorzystywane do spędzania wolnego czasu, a także do ochrony przyrody i krajobrazu.