Od 12 kwietnia 1933 r. Narodowosocjalistyczny Niemiecki Związek Studentów i niemiecka społeczność studencka rozpoczęły kampanię przeciwko dziełom pisarzy marksistowskich, demokratycznych i pacyfistycznych. Po rozpowszechnieniu w całej Rzeszy "12 tez przeciwko nieniemieckiemu duchowi" i sporządzeniu odpowiednich list, publikacje ostracyzowanych autorów były systematycznie usuwane z bibliotek uniwersyteckich, instytutowych i innych, z publicznych i prywatnych wypożyczalni, a także z księgarń i prywatnych księgozbiorów. Wieczorem 10 maja we wszystkich miastach uniwersyteckich zorganizowano publiczne palenie książek.

Dotyczyło to dzieł Bertolta Brechta, Zygmunta Freuda, Berthy von Suttner, Ericha Marii Remarque'a i Ericha Kästnera, a także Stefana Zweiga, Carla von Ossietzky'ego, Josepha Rotha, Kurta Tucholsky'ego, Anny Seghers i wielu innych, w tym autorów spoza Niemiec. Tylko na berlińskim Opernplatz w płomienie wrzucono około 25 000 tomów.

W 21 innych miastach zorganizowano równie makabryczne akcje w świetle pochodni i stosów. Ponadto w Berlinie i kilku innych miastach już od połowy marca odbywały się tak zwane nie-studenckie akcje palenia książek, w tym tu i ówdzie przed budynkami lub instytucjami ruchu robotniczego, który od dawna był masowo prześladowany przez nazistowskich władców.

W Wiesbaden, na przykład, dom Biebricher Fabrikarbeiter-Verband przy Mainzer Straße został szturmowany i zburzony przez uzbrojony oddział SA i SS 10 marca, a paczki ulotek i gazet związkowych zostały wrzucone na dziedziniec i podpalone. W trakcie operacji niszczenia socjaldemokratycznych federacji związkowych przeprowadzonej w całej Rzeszy o dziesiątej rano 2 maja 1933 r., wszystkie akta, broszury reklamowe i inne materiały pisemne zostały również wyniesione z biur Volkshausu przy Wellritzstraße 49, obecnie Konrad-Arndt-Haus, przez ludzi SA i podpalone na ulicy, podobnie jak cała krytyczna społecznie literatura w bibliotece organizacji. Przywódcą akcji był szef okręgowy Narodowosocjalistycznej Organizacji Komórek Zakładowych, Franz Weismantel.

Jednak niektóre prace i kilka flag organizacyjnych zostały ukryte na krótko przed akcją. Ponieważ działacze ruchu robotniczego w szczególności zaczęli zdawać sobie sprawę, że znalezienie książek i broszur, zwłaszcza żydowskich autorów o poglądach komunistycznych, socjalistycznych i demokratycznych, nieuchronnie będzie dla nich bardzo szkodliwe w przypadku rewizji w domu, wkrótce albo sami zadbali o ich zniszczenie, albo przenieśli takie publikacje do bardziej niepozornych miejsc, a mianowicie do członków rodziny, przyjaciół lub wiarygodnych znajomych.

Georg Buch, na przykład, zdołał ocalić część swojej prywatnej biblioteki, a także bibliotekę organizacyjną lokalnej Socjalistycznej Młodzieży Robotniczej, podczas gdy pozostałe dokumenty zostały skonfiskowane podczas dwóch nalotów policyjnych. Biblioteka małego lokalnego oddziału Wolnego Związku Robotniczego Niemiec - Anarchosyndykalistów w Wiesbaden została ukryta na strychu domu przy Rheinstraße. Co więcej, po rozwiązaniu oddziału Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold w Wiesbaden, Georg Feller był w stanie nie tylko przechować jego sztandar u swojej siostry na Schiersteiner Straße, ale także ocalić kilka oprawionych tomów "Illustrierte Reichsbanner-Zeitung".

W zupełnie inny sposób właściciel wypożyczalni Schwarz przy Bleichstraße 18 uratował niemałą część swoich zasobów książkowych przed konfiskatą i zniszczeniem, sprzedając je w odpowiednim czasie godnym zaufania stałym klientom.

Zbiory ówczesnej Biblioteki Państwowej Nassau podlegały specjalnemu zakazowi wydawania książek i korzystania z literatury niepożądanej i wymienionej przez reżim nazistowski. Z drugiej strony literatura nazistowska musiała być tam systematycznie uzupełniana. To samo musiało dotyczyć zbiorów wypożyczalni prowadzonych przez Volksbildungsverein Wies baden do późnego lata 1934 r., a także czytelni, która działała w dawnej szkole Elly Heuss do czasu rozwiązania stowarzyszenia na początku 1936 r., choć nie ma wiarygodnych informacji na ten temat.

W Archiwum Miejskim w Wiesbaden znajduje się niewielka liczba książek, które przetrwały okres prześladowań w różnych kryjówkach, a także niewielka kolekcja materiałów z odniesieniami do nich.