Από τις 12 Απριλίου 1933, ο Εθνικοσοσιαλιστικός Γερμανικός Φοιτητικός Σύλλογος και η γερμανική φοιτητική κοινότητα ξεκίνησαν εκστρατεία κατά των έργων μαρξιστών, δημοκρατικών και ειρηνιστών συγγραφέων. Αφού διανεμήθηκαν σε όλο το Ράιχ οι "12 Θέσεις κατά του αντιγερμανικού πνεύματος" και καταρτίστηκαν οι αντίστοιχοι κατάλογοι, οι εκδόσεις των εξοστρακισμένων συγγραφέων απομακρύνθηκαν συστηματικά από πανεπιστημιακές, ιδρυματικές και άλλες βιβλιοθήκες, από δημόσιες και ιδιωτικές δανειστικές βιβλιοθήκες, καθώς και από βιβλιοπωλεία και ιδιωτικά βιβλιοστάσια. Το βράδυ της 10ης Μαΐου θα διοργανώνονταν δημόσιες καύσεις βιβλίων σε όλες τις πανεπιστημιακές πόλεις.

Αυτό επηρέασε έργα των Μπέρτολτ Μπρεχτ, Σίγκμουντ Φρόιντ, Bertha von Suttner, Erich Maria Remarque και Erich Kästner, καθώς και των Stefan Zweig, Carl von Ossietzky, Joseph Roth, Kurt Tucholsky, Anna Seghers και πολλών άλλων, συμπεριλαμβανομένων μη Γερμανών συγγραφέων. Περίπου 25.000 τόμοι ρίχτηκαν στις φλόγες μόνο στην Opernplatz του Βερολίνου.

Σε 21 άλλες πόλεις, διοργανώθηκαν εξίσου μακάβριες δράσεις υπό το φως πυρσών και πυρσών. Επιπλέον, στο Βερολίνο και σε πολλές άλλες πόλεις είχαν ήδη από τα μέσα Μαρτίου πραγματοποιηθεί οι λεγόμενες καύσεις βιβλίων μη φοιτητών, μεταξύ άλλων εδώ και εκεί μπροστά από κτίρια ή ιδρύματα του εργατικού κινήματος, το οποίο είχε επί μακρόν διωχθεί μαζικά από τους ναζιστές ηγέτες.

Στο Βισμπάντεν, για παράδειγμα, το σπίτι της Biebricher Fabrikarbeiter-Verband στην Mainzer Straße εισέβαλε και κατεδαφίστηκε από ένοπλο τμήμα των SA και των SS στις 10 Μαρτίου, ενώ πακέτα με φυλλάδια και συνδικαλιστικές εφημερίδες πετάχτηκαν στην αυλή και πυρπολήθηκαν. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης συντριβής κατά των σοσιαλδημοκρατικών συνδικαλιστικών ομοσπονδιών που διεξήχθη σε όλο το Ράιχ στις 2 Μαΐου 1933 στις δέκα το πρωί, όλοι οι φάκελοι, τα διαφημιστικά φυλλάδια και άλλο γραπτό υλικό αφαιρέθηκαν επίσης από τα γραφεία του Volkshaus στην Wellritzstraße 49, το σημερινό Konrad-Arndt-Haus, από άνδρες των SA και πυρπολήθηκαν στο δρόμο, όπως και όλη η κοινωνικά κριτική λογοτεχνία στη βιβλιοθήκη της οργάνωσης εκεί. Επικεφαλής της δράσης ήταν ο περιφερειακός επικεφαλής της οργάνωσης των Εθνικοσοσιαλιστικών Εταιρικών Πυρήνων, Franz Weismantel.

Ωστόσο, ορισμένα έργα και αρκετές σημαίες της οργάνωσης είχαν κρυφτεί λίγο νωρίτερα. Καθώς ιδίως οι ακτιβιστές του εργατικού κινήματος άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η ανεύρεση βιβλίων και φυλλαδίων, ιδίως Εβραίων συγγραφέων με κομμουνιστικές, σοσιαλιστικές και δημοκρατικές απόψεις, θα ήταν αναπόφευκτα εξαιρετικά επιζήμια γι' αυτούς σε περίπτωση κατ' οίκον ερευνών, σύντομα είτε φρόντισαν οι ίδιοι για την καταστροφή τους είτε μετέφεραν τις εν λόγω εκδόσεις σε πιο δυσδιάκριτους χώρους, δηλαδή σε μέλη της οικογένειας, φίλους ή αξιόπιστους γνωστούς.

Ο Georg Buch, για παράδειγμα, κατάφερε να διασώσει ορισμένα τμήματα της ιδιωτικής του βιβλιοθήκης καθώς και την οργανωτική βιβλιοθήκη της τοπικής Σοσιαλιστικής Εργατικής Νεολαίας, ενώ τα υπόλοιπα έγγραφα κατασχέθηκαν κατά τη διάρκεια δύο αστυνομικών επιδρομών. Η βιβλιοθήκη του μικρού τοπικού παραρτήματος του Βισμπάντεν της Ελεύθερης Ένωσης Εργαζομένων Γερμανίας - Αναρχοσυνδικαλιστές ήταν κρυμμένη στη σοφίτα ενός σπιτιού στην Rheinstraße. Επιπλέον, μετά τη διάλυση του παραρτήματος του Wiesbaden του Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold, ο Georg Feller όχι μόνο κατάφερε να κρατήσει τη σημαία του ασφαλή στο σπίτι της αδελφής του στην Schiersteiner Straße, αλλά και να σώσει αρκετούς δεμένους τόμους της "Illustrierte Reichsbanner-Zeitung".

Με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, ο ιδιοκτήτης της δανειστικής βιβλιοθήκης Schwarz στην Bleichstraße 18 έσωσε ένα διόλου ευκαταφρόνητο μέρος του βιβλιοστασίου του από την κατάσχεση και την καταστροφή, πουλώντας το εγκαίρως σε αξιόπιστους τακτικούς πελάτες.

Τα αποθέματα της τότε Κρατικής Βιβλιοθήκης του Νασσάου υπόκεινταν σε ειδική απαγόρευση βιβλίων και χρηστών για ανεπιθύμητη και καταγεγραμμένη από το ναζιστικό καθεστώς βιβλιογραφία. Από την άλλη πλευρά, η ναζιστική βιβλιογραφία έπρεπε να συμπληρώνεται συστηματικά εκεί. Το ίδιο πρέπει να συνέβαινε και με τα αποθέματα των δανειστικών βιβλιοθηκών που διατηρούσε ο Volksbildungsverein Wiesbaden μέχρι τα τέλη του καλοκαιριού του 1934, καθώς και με το αναγνωστήριό του, το οποίο λειτουργούσε στο πρώην σχολείο Elly Heuss μέχρι τη διάλυση του συλλόγου στις αρχές του 1936, αν και δεν υπάρχουν αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με αυτό.

Τα Αρχεία της πόλης του ➞ Βισμπάντεν κατέχουν έναν μικρό αριθμό βιβλίων που επέζησαν από την περίοδο των διώξεων σε διάφορες κρυψώνες, καθώς και μια μικρή συλλογή υλικού με αναφορές σε αυτά.