Ιδρύθηκε τον Μάρτιο του 1872, το Wiesbadener Volksbildungsverein, παράρτημα της Gesellschaft für Verbreitung von Volksbildung (Εταιρεία για τη διάδοση της λαϊκής παιδείας), η οποία είχε ιδρυθεί στο Βερολίνο το προηγούμενο έτος με τη σημαντική συμμετοχή του εργοστασιάρχη του Biebrich Friedrich (Fritz) Kalle, και βρισκόταν πλήρως υπό τη γοητεία της εθνικιστικής, υπεροπτικής ιδέας της λαϊκής παιδείας μετά την ίδρυση του Γερμανικού Ράιχ το 1871. Στην ετήσια έκθεσή του για το 1896/97, έθετε ως πρωταρχικό καθήκον την "αύξηση της εισοδηματικής ικανότητας των λιγότερο εύπορων μέσω κατάλληλης διδασκαλίας και την προώθηση της πνευματικής και ηθικής ανύψωσης του λαού".

Από το 1901, το καταστατικό της ένωσης έχει ως στόχο την "προώθηση της εκπαίδευσης των ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού, ώστε να είναι σε θέση να εκπληρώσουν σε μεγαλύτερο βαθμό τα καθήκοντά τους στο κράτος, την κοινότητα και την κοινωνία". Για το σκοπό αυτό, δημιουργήθηκαν δημόσιες βιβλιοθήκες, δημόσιο αναγνωστήριο και παιδικά αναγνωστήρια, οργανώθηκαν διαλέξεις και δημόσιες ομιλίες και πραγματοποιήθηκαν δημόσιες βραδιές ψυχαγωγίας.

Ήδη από το 1873, ο σύλλογος είχε ιδρύσει ένα σχολείο περαιτέρω εκπαίδευσης για κορίτσια, το οποίο διατήρησε μέχρι το άνοιγμα ενός εμπορικού σχολείου περαιτέρω εκπαίδευσης και για τα δύο φύλα από την πόλη το 1901. Ακολούθησε σχολή επιδιόρθωσης και ραπτικής το 1887 και σχολή μαγειρικής για λίγα χρόνια από το 1890. Από το 1900, το Volksbildungsverein δημοσίευσε τα Wiesbadener Volksbücher.

Εκτός από το ευρύ φάσμα εκπαιδευτικών προγραμμάτων που προσέφερε το Volksbildungsverein, υπήρχαν επίσης μαθήματα λαϊκής εκπαίδευσης μαθητών πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικά, τα μαθήματα αυτά διδάσκονταν από μαθητές κατά τη διάρκεια των διακοπών τους. Ένιωθαν την υποχρέωση να "ωφελήσουν ήδη με τον τρόπο τους την κοινότητα και να βοηθήσουν τις ανερχόμενες τάξεις", όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση του δεύτερου κύκλου μαθημάτων το φθινόπωρο του 1910. Στόχος ήταν "η ανανέωση, η επέκταση, η συμπλήρωση και η εμβάθυνση των γνώσεων του δημοτικού σχολείου μεταξύ των χειρωνακτικών τάξεων". Αυτό το απογευματινό μαθητικό σχολείο ενσωματώθηκε στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ενηλίκων του Βισμπάντεν ως τμήμα τον Οκτώβριο του 1922.

Παρόλο που το Wiesbadener Volksbildungsverein τόνιζε πάντα την πολιτική του ουδετερότητα, η βιβλιογραφία και τα περιοδικά που διατίθεντο στις δημόσιες βιβλιοθήκες και τα δημόσια αναγνωστήρια που λειτουργούσε δεν περιλάμβαναν έργα και περιοδικά του εργατικού κινήματος. Μια παρόμοια εικόνα προκύπτει από την εξέταση των Volksbücher του Wiesbaden. Αν και υπήρχαν ασφαλώς μεμονωμένα έργα δημοκρατικά σκεπτόμενων συγγραφέων, όπως για παράδειγμα ο Χάινριχ Χάινε, η συντριπτική πλειονότητα των τίτλων αντιπροσώπευε ένα γερμανικό εθνικιστικό πρόγραμμα, όπως τα βιβλία του καθηγητή Ernst Moritz Arndt και του καθηγητή Wilhelm Heinrich von Riehl. Οι οκτώ χειμερινές εκδηλώσεις "Von deutscher Art und Seele" το 1932/33 ήταν χαρακτηριστικές του πολιτικού προσανατολισμού της ένωσης, όπως και η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Kurhaus στις 9 Οκτωβρίου 1932 για την 60ή επέτειο της ένωσης. Η εκδήλωση αυτή ήταν η πιο πολυπληθής στην ιστορία του συλλόγου και χρειάστηκε να επαναληφθεί λόγω της υπερβολικής ζήτησης.

Το Volksbildungsverein επηρεάστηκε επίσης από τον ναζιστικό συγχρονισμό του 1933. Οι δανειστικές βιβλιοθήκες του έκλεισαν στα τέλη του καλοκαιριού του 1934 και το απόθεμά τους μεταφέρθηκε στην πόλη του Βισμπάντεν. Μόνο η Volkslesehalle στην Boseplatz παρέμεινε μέχρι τη διάλυση του συλλόγου τον Φεβρουάριο του 1936.