Mart 1872'de kurulan Wiesbadener Volksbildungsverein, bir önceki yıl Berlin'de Biebrich fabrikatörü Friedrich (Fritz) Kalle 'nin önemli katılımıyla kurulan Gesellschaft für Verbreitung von Volksbildung'un (Halk Eğitimini Yaygınlaştırma Derneği) bir kolu olarak, 1871'de Alman İmparatorluğu'nun kurulmasından sonra tamamen milliyetçi, üstünlükçü halk eğitimi fikrinin büyüsü altındaydı. 1896/97 yıllık raporunda, "uygun eğitim yoluyla daha az varlıklı olanların kazanç kapasitesini artırmak ve halkın manevi ve ahlaki yükselişini teşvik etmek" birincil görev olarak öne sürülmüştü.

1901'den bu yana derneğin tüzüğünün amacı "devlet, toplum ve topluluk içindeki görevlerini daha iyi yerine getirebilmelerini sağlamak için nüfusun geniş kesimlerinin eğitimini teşvik etmek" olmuştur. Bu amaçla halk kütüphaneleri, bir halk okuma salonu ve çocuk okuma salonları kurulmuş, konferanslar ve halka açık dersler düzenlenmiş ve halka açık eğlence geceleri gerçekleştirilmiştir.

Dernek 1873 gibi erken bir tarihte kızlar için bir ileri eğitim okulu kurmuş ve bu okulu 1901 yılında şehir tarafından her iki cinsiyet için ticari bir ileri eğitim okulu açılana kadar sürdürmüştür. Bunu 1887'de bir tamir ve dikiş okulu ve 1890'dan itibaren birkaç yıllığına bir aşçılık okulu izledi. Volksbildungsverein 1900 yılından itibaren Wiesbadener Volksbücher 'i yayınladı.

Volksbildungsverein tarafından sunulan çok çeşitli eğitim programlarına ek olarak, Birinci Dünya Savaşı' ndan önce öğrenci halk eğitimi kursları da vardı. Başlangıçta bu dersler öğrenciler tarafından tatillerinde veriliyordu. Öğrenciler, 1910 sonbaharındaki ikinci kursun duyurusunda belirtildiği gibi, kendilerini "topluma kendi yöntemleriyle fayda sağlamak ve yeni yetişen sınıflara yardımcı olmak" zorunda hissediyorlardı. Amaç, "el emeği ile çalışan sınıflar arasında ilkokul bilgisini yenilemek, genişletmek, tamamlamak ve derinleştirmekti". Bu öğrenci akşam okulu, Ekim 1922'de Wiesbaden Yetişkin Eğitim Merkezi 'ne bir bölüm olarak dahil edildi.

Wiesbadener Volksbildungsverein her zaman siyasi tarafsızlığını vurgulamış olsa da, işlettiği halk kütüphanelerinde ve halk okuma salonlarında sunulan literatür ve süreli yayınlar arasında işçi hareketinin eserleri ve süreli yayınları yer almıyordu. Wiesbaden Volksbücher incelendiğinde de benzer bir tablo ortaya çıkmaktadır. Aralarında Heinrich Heine'nin de bulunduğu demokratik görüşlü yazarların eserlerine rastlansa da, Profesör Ernst Moritz Arndt ve Profesör Wilhelm Heinrich von Riehl'in kitapları gibi eserlerin büyük çoğunluğu Alman milliyetçisi bir programı temsil ediyordu. 1932/33 yıllarında düzenlenen "Von deutscher Art und Seele" adlı sekiz kış etkinliği, derneğin 60. yıldönümü münasebetiyle 9 Ekim 1932'de Kurhaus'ta düzenlenen etkinlik gibi, derneğin siyasi yöneliminin karakteristik bir göstergesiydi. Bu etkinlik dernek tarihinin en geniş katılımlı etkinliğiydi ve hatta aşırı talep nedeniyle tekrarlanması gerekti.

Volksbildungsverein 1933'teki Nazi senkronizasyonundan da etkilendi. Ödünç kitap veren kütüphaneleri 1934 yazının sonlarında kapatıldı ve stokları Wiesbaden şehrine aktarıldı. Dernek Şubat 1936'da feshedilene kadar sadece Boseplatz'daki Volkslesehalle kaldı.