Prośba Ernsta Ludwiga Theodora Schellenberga o założenie pierwszej księgarni detalicznej w Nassau w Wiesbaden została odrzucona przez księcia Karla Wilhelma zu N assau-Usingen wiosną 1800 roku z obawy przed demokratycznymi wstrząsami.

Wraz z następcą Karla Wilhelma, księciem (późniejszym księciem) Friedrichem Augustem zu Nassau-Usingen, Schellenberg natknął się na otwarte drzwi, gdy ponowił swoją prośbę w 1803 roku. Pierwsza w Wiesbaden księgarnia z wypożyczalnią książek została założona w dwóch małych pokojach u rolnika Andreasa Fausta na Langgasse (róg Webergasse). Można było w niej wypożyczyć lub kupić takie klasyki jak Goethe, Schiller, Lessing, Uhland, Klopstock i Szekspir. Szczególnie popularne były powieści o rycerzach i rabusiach. Ze względu na wysokie ceny literatura rozrywkowa była rzadko kupowana, ale była również wypożyczana przez osoby o wyższych dochodach. W 1809 r. księgarnia przeniosła się na Langgasse i w tym samym roku otrzymała prestiżowy tytuł "Księgarni Dworskiej".

Tak zwane dekrety karlsbadzkie, które wprowadziły ścisłą cenzurę prasy w Niemczech w 1819 roku, położyły kres całkowitej wolności prasy, która istniała w Nassau. Księgarzom zakazano dystrybucji nieautoryzowanych książek pod groźbą kary. Jednak kontrola szlaku pocztowego była prawie niemożliwa i kwitł przemyt zakazanych publikacji, które w dużej mierze bez przeszkód trafiały do czytelników w księgarniach i wypożyczalniach.

Aby położyć temu kres, Austria i Prusy założyły w 1851 roku "Tajne Stowarzyszenie Policji", omijając niemiecki Bundestag. Oprócz prasy, pod jej czujnym okiem znalazły się w szczególności księgarnie. Dzięki tak zwanej "Allgemeine Novitäten-Versendungs- Liste", która zawierała listę wszystkich księgarni, które regularnie zaopatrywały się w nowe publikacje, stowarzyszenie policyjne posiadało adresy wszystkich odpowiednich księgarń. Spośród księgarń w Wiesbaden, Friedrich'sche, Wilhelm Friedrich'sche, Kreidel'sche, Ritter'sche, Wilhelm Roth'sche i Schellenberg'sche były pod tajną obserwacją stowarzyszenia policyjnego.

Druga księgarnia w Wiesbaden została założona około 1830 roku przez Heinricha Rittera. Liczba księgarń następnie stale rosła: w 1831 r. były trzy, w 1838 r. cztery, w 1858 r. siedem, w 1865 r. dziesięć (Feller & Gecks, Wilhelm Friedrich, Jurany & Hensel, Christian Wilhelm Kreidel, Lazarus Levi, Christian Limbarth, Julius Niedner, Wilhelm Roth, August Schellenberg i C. Wagner), a do 1866 r. Wiesbaden posiadało dwanaście księgarń dla prawie 27 000 mieszkańców. Oprócz Leviego i Wagnera, księgarnie te prowadziły również działalność wydawniczą, wydając własne publikacje.

Szybki wzrost liczby księgarń jest również wskaźnikiem rozwoju kosztów produkcji książek. Bardziej wydajne prasy drukarskie, rewolucyjne innowacje w produkcji papieru i fabryczne introligatornie na dużą skalę, które zajęły miejsce introligatorów rzemieślniczych, spowodowały spadek cen książek. Umiejętność czytania i pisania wśród ludności również osiągnęła wysoki poziom.

August Schellenberg przekazał swoją księgarnię Jacobowi Greißowi w 1866 roku, zachowując nazwę i lokal, który z kolei przekazał ją firmie Jurany & Hensel w 1869 roku, która kontynuowała prowadzenie księgarni do 1888 roku. Do 1900 r. liczba księgarń wzrosła do 24. Feller und Gecks przy Langgasse 49 sprzedawali również ryciny, akwaforty i fotografie, prowadzili wypożyczalnię i utrzymywali "Schönwissenschaftlicher Zeitschriften-Zirkel". Założona w 1878 r. księgarnia Staadt wydawała Wiesbadener Volksbücher.

W kolejnych latach można zaobserwować specjalizację, na przykład w literaturze obcojęzycznej lub technicznej.

W ostatnim czasie wiele starych tradycyjnych księgarni musiało zamknąć swoje podwoje lub zostało "wchłoniętych" przez sieci handlowe. Feller i Gecks, a także Staadt mogły świętować swoje 125. urodziny, a Schwaedt 75. urodziny, ale te księgarnie już dziś nie istnieją, a ich ogólna liczba również spadła. W 2015 roku w Wiesbaden działało niecałe 40 księgarń.