Od października 1900 r. Volksbildungsverein Wiesbaden publikowało w dużych nakładach serię "Wiesbadener Volksbücher", która przekształciła się w niezwykle udaną serię książek w miękkiej oprawie i była dystrybuowana w całym niemieckojęzycznym świecie. Zostało to poprzedzone w drugiej połowie XIX wieku rozwojem wydajnych maszyn drukarskich i introligatorskich, a także rewolucyjnymi innowacjami w produkcji papieru, które umożliwiły produkcję książek w dużych ilościach po korzystnych cenach.

Dzięki wybranym tekstom, Wiesbadener Volksbücher miały na celu dystrybucję "tandetnej literatury" z gospodarstw domowych w atrakcyjnej szacie graficznej za niską cenę. "Stadtpfeifer" Wilhelma Heinricha von Riehla ukazał się jako nr 1 Wiesbadener Volksbücher. Każda broszura zawierała wprowadzenie do poety i jego twórczości. Wybrano głównie autorów z drugiej połowy XIX wieku (niektórzy z nich jeszcze żyli), takich jak Wilhelm Raabe, Peter Rosegger i Marie von Ebner Eschenbach, ale także współczesnych pisarzy, takich jak Hermann Hesse.

Sukces był ogromny: w trzecim roku istnienia sprzedano 350 000 egzemplarzy z 34 tytułów, a w latach 1904/05 łączna sprzedaż przekroczyła już milion. Podczas pierwszej wojny światowej roczna sprzedaż stale przekraczała milion, ponieważ żołnierze na froncie prosili o Volksbücher jako materiał do czytania. Do 1933 r. opublikowano ponad 250 tytułów w płatnym nakładzie ponad 13 milionów egzemplarzy.

W 1936 roku Volksbildungsverein zostało rozwiązane, a Volksbücher zostały opublikowane przez nowo założoną "Deutsche Volksbücher GmbH", która przeniosła swoją siedzibę wydawniczą do Stuttgartu w 1938 roku. W okresie powojennym seria, która do końca zachowała swoją nazwę, została przerwana.