Karl Wilhelm książę Nassau-Usingen

ur. 09.11.1735 w Usingen

zmarł: 17.05.1803 w Biebrich

Jako syn księcia Karla zu Nassau-Usingen i księżniczki Christiane Wilhelmine von Sachsen-Eisenach, dziedziczny książę Karl mieszkał w pałacu Biebrich od 1744 r. i otrzymał wykształcenie w Utrechcie i we Francji. W 1775 r. zastąpił swojego ojca w rządzie Księstwa Nassau-Usingen z rezydencją w Biebrich.

Promował Wiesbaden w celu ożywienia działalności uzdrowiskowej. W 1778 r. wydał dekret policyjny dotyczący korzystania z ogrodu dworskiego przy fontannie Wiesenbrunnen przed Sonnenberger Tor. Pod jego rządami rada miejska Wiesbaden wydała w 1781 r. szczegółowe rozporządzenie regulujące działalność kąpielisk. W latach 1785-89 zlecił budowę nowego szpitala dla ubogich w miejscu starego budynku szpitala w Kochbrunnen. W 1777 r. do ogólnego kasyna dodano licencję na specjalną żydowską grę hazardową. Karl umożliwił reformowanym i katolikom odprawianie nabożeństw w Wiesbaden, a w 1800 r. poczynił specjalne ustępstwa na rzecz rzymskich katolików w mieście i, oprócz umożliwienia im odprawiania nabożeństw, pozwolił im na założenie własnej parafii i domu modlitwy, choć bez wieży, na dziedzińcu gospody "Zum Rappen", którą kupili przy Marktstraße.

Kiedy wymarła linia Nassau-Saarbrück, Karol odziedziczył również posiadłości Saary należące do rodu Nassau. Podczas jego panowania Wiesbaden doświadczyło francuskich wojen rewolucyjnych z marszami, obozami i kwaterami głównymi, co również spowodowało trudności finansowe Karola, który uciekł z Biebrich do Idstein. Kiedy lewy brzeg Renu został utracony w trakcie francuskich wojen ekspansyjnych, został bogato zrekompensowany sekularyzowanymi terytoriami w ramach Deputacji Cesarskiej z 1803 roku. Zaledwie kilka dni przed śmiercią wydał proklamację, która zapoczątkowała strukturalną reorganizację i rozbudowę Wiesbaden.

Karl, który poślubił hrabinę Caroline Felicitas von Leiningen-Heidesheim w 1760 roku, został pochowany w Usingen.