Τη νύχτα της 28ης προς την 29η Απριλίου 1873 ξέσπασαν ταραχές στη Metzgergasse και σε γειτονικούς δρόμους του Βισμπάντεν, τις οποίες η αστυνομία δεν μπόρεσε να ελέγξει. Μόνο το 11ο Σύνταγμα Πυροβολικού που σταθμεύει στο Βισμπάντεν κατάφερε να καθαρίσει τον δρόμο κατά τη διάρκεια της νύχτας και να συλλάβει 25 "ταραξίες".

Είχαν προηγηθεί φήμες για επικείμενες αυξήσεις στις τιμές του ψωμιού (οι οποίες όντως συνέβησαν λίγες εβδομάδες αργότερα) και ανώνυμες απειλές θανάτου κατά παραγωγών ψωμιού και ιδιοκτητών στην Metzgergasse. Μετά από μερικές συλλήψεις, η κατάσταση κλιμακώθηκε: όλο και περισσότεροι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, συγκεντρώνονταν εδώ, αγνοώντας και χλευάζοντας τις οδηγίες της αστυνομίας, ξέσπασαν καβγάδες και πετάχτηκαν πέτρες και πόδια καρέκλας εναντίον της αστυνομίας.

Το υπόβαθρο των έκτροπα που αναπτύχθηκαν και σε άλλες γερμανικές πόλεις εκείνη την περίοδο (για παράδειγμα ενάντια στις αυξημένες τιμές του βουτύρου ή της μπύρας) ήταν η δυσαρέσκεια μπροστά στις επανειλημμένες αυξήσεις των τιμών, ιδίως των βασικών τροφίμων, που έπλητταν σκληρά τον φτωχότερο πληθυσμό. Σε γενικές γραμμές, οι τιμές αυξομειώνονταν τακτικά και το κόστος ζωής αυξήθηκε απότομα κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, ενώ οι μισθοί παρέμεναν στάσιμοι. Η παραχάραξη τροφίμων και βαρών φαινόταν να είναι στην ημερήσια διάταξη.

Η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων του Βισμπάντεν είχε μετακομίσει από γειτονικές αγροτικές κοινότητες μόνο τα τελευταία χρόνια και δεκαετίες -το Βισμπάντεν γνώρισε δραματική αύξηση του πληθυσμού κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου- και η μάζα των αδικημένων κατοίκων έπρεπε να αντιμετωπίσει ασταθείς και πενιχρές συνθήκες διαβίωσης. Εδώ βρίσκονταν οι ρίζες μιας -όχι μόνο λανθάνουσας- υψηλής τάσης για βία.