Założone w 1951 r. czasopismo miało na celu przedstawienie Wiesbaden jako miasta uzdrowiskowego, kongresowego i administracyjnego (w tym gospodarczego), z uwzględnieniem jego sieci powiązań z Nassau i z naciskiem na wieloaspektowe sprawy bieżące.

Miesięcznik, który zawierał kalendarz wydarzeń i komunikaty stowarzyszenia uzdrowiskowego i turystycznego, oferował zatem informacje, transfer wiedzy i rozrywkę w równym stopniu. Sztuka, muzyka i teatr również odgrywały szczególną rolę - zwłaszcza od lat 70. pod redakcją Kurta Thomasa (byłego szefa grupy wydawniczej Chmielorz, która publikowała Wiesbadener Leben). W ramach sektora kulturalnego publikowano seryjne serie o szerokim zakresie tematycznym.

Carl Emde, na przykład, zasłynął swoim "Blick in die Galerien". Dr Hans Kloos, który przybył z Wiesbadener Kurier jako szef działu sztuki, rzucił światło na teatr, operę i scenę koncertową w "Musisches Spektrum". "Muzealne skarby" zostały zaprezentowane z komentarzem kuratora dr Güntera Kleineberga. Jako stały autor i redaktor naczelny, dziennikarz zajmujący się kulturą i sztuką dr Alexander Hildebrand zajmuje się sztuką jako egzystencjalną koniecznością od wczesnych lat 80-tych. We współpracy z "Institut für Bildende Kunst", który stanowił forum badań nad życiem w Wiesbaden, po raz pierwszy przepisano i opublikowano korespondencję między innymi Alexeja von Jawlensky 'ego. Eseje na temat całego spektrum twórczości Jawlensky'ego dały impuls do wystaw i tekstów katalogowych. Wspomnienia malarza Otto Ritschla, który przez pewien czas był blisko Jawlensky'ego, były również pouczające w tym kontekście.

Eseje o Goethem, braciach Grimm i, po raz pierwszy, artykuł o Centralnym Punkcie Kolekcjonerskim Wiesbaden pojawiły się w seryjnej serii. Ponadto zaprezentowane zostały budynki sakralne w mieście, takie jak rosyjski kościół prawosławny św. Elżbiety na Nerobergu, Marktkirche jako uderzająca sylwetka lub Ringkirche z jego realizacją idei reformatorskich. W raportach upamiętniono również secesyjnego artystę Hansa Christiansena i pisarza Alfonsa Paqueta.

Trwałą zasługą Wiesbadener Leben było to, że walczył z inercją przeoczenia i zapomnienia. Ze względu na spadek liczby reklam, czasopismo musiało zostać zamknięte pod koniec 1995 roku.