Christiansen, Hans Heinrich

Projektant, malarz, pisarz

Urodzony: 06.03.1866 we Flensburgu

Zmarł: 05.01.1945 w Wiesbaden

Mając międzynarodową reputację w sektorze sztuki użytkowej, Christiansen wybrał Wiesbaden na swój dom w 1912 roku.

Wizyta na Światowych Targach w Chicago (1893), wizyty studyjne w Antwerpii i Paryżu (1895-1899) oraz praca nad czasopismem "Jugend" dostarczyły temu reformatorskiemu artyście wiedzy formacyjnej. Uhonorowany tytułem profesora w 1899 roku i po raz pierwszy powołany do kolonii artystów w Darmstadt, do której należał do 1902 roku, podobnie jak jego koledzy, buntował się przeciwko utracie jakości w przedmiotach codziennego użytku.

Jego wola formy, pełna inwencji i oryginalności, elegancji i wyrafinowania, charakteryzowała go jako mistrza estetyki materialnej, co było szczególnie prawdziwe w przypadku jego kreacji w szkle i tkaninach. Wyznaczał najwyższe standardy w sztuce przestrzennej oraz w różnych odmianach sztuki i rzemiosła.

Ta produktywność dobiegła jednak gwałtownego końca w Wiesbaden. Po projektowaniu wnętrz poświęcił się bardziej malarstwu, w którym błyszczały jego portrety w stylu art deco. Sporadycznie brał udział w tutejszych wystawach. W 1925 roku on i jego syn Olaf byli członkami Freie Künstlerschaft Wiesbaden. Christiansen był również członkiem zarządu Miejskiej Szkoły Rzemiosła Artystycznego oraz pracował jako wykładowca w Centrum Kształcenia Dorosłych w Wiesbaden e.V. Najintensywniej poświęcał się zagadnieniom filozoficznym, na temat których wydał kilka publikacji.

Całkowity zakaz malarstwa nałożony na niego w 1933 r. przez narodowosocjalistyczne barbarzyństwo kulturowe stanowił egzystencjalne zagrożenie. Jednak pomimo uporczywych prześladowań Christiansenowi udało się uratować swoją żydowską żonę Claire z domu Guggenheim (1872-1975) przed deportacją do obozu koncentracyjnego. Aż do śmierci miała ona daremną nadzieję, że jej mąż zostanie artystycznie zrehabilitowany.

Dopiero w 1999 r. decyzją Rady Miasta Wiesbaden grób Christiansena na Cmentarzu Północnym został uznany za grób honorowy.