Zanim w 1765 roku rozpoczęła się właściwa historia teatru w Wiesbaden, miasto było sporadycznie odwiedzane przez wędrowne trupy teatralne. W tym roku książę Karl zu N assau-Usingen udzielił licencji objazdowej scenie komika Carla Porcha, która przewidywała, że Porch i jego "gang" powinni ustawić scenę w sezonie uzdrowiskowym i występować dwa do trzech razy w tygodniu w zamian za publiczną opłatę w wysokości dwóch guldenów.

Kiedy książę Karl Wilhelm zu Nassau-Usingen doszedł do władzy w 1785 roku, wprowadzono bardziej wyrafinowany teatr, a zespoły były wybierane bardziej krytycznie. Od końca lat siedemdziesiątych XIX wieku zadaszony drewniany okrągły budynek w Herrengarten służył jako teatr komediowy. W 1802 r. Reinhard Kässberger, właściciel Badhaus zum Einhorn, otrzymał zaliczkę z dworskiego skarbca na założenie stałego teatru w Schützenhof. Był on teraz również odwiedzany przez dwór Nassau; mówi się nawet, że loża dworska była bardzo popularna wśród księcia i księżnej. W 1810 roku Carl August Freiherr von Ungern-Sternberg (1777-1847) został mianowany dyrektorem "książęcego teatru dworskiego Nassau" ze stałym zespołem.

Ten pierwszy rozkwit zakończył się w 1813 roku wraz z politycznymi wstrząsami spowodowanymi upadkiem armii Napoleona i końcem Konfederacji Renu; stały zespół został rozwiązany, a teatr w Wiesbaden został ponownie wykorzystany przez zespoły z zagranicy. Książę Wilhelm zu Nassau-Weilburg, który objął urząd w 1816 r., zawarł unię z teatrem w Moguncji, który występował w Schützenhof od 1817 r., na sezon 1819/20; trwało to prawie 20 lat.

Schützenhofsaal był używany jako teatr dworski do 1827 roku i został zburzony w 1865 roku. Plany budowy własnego teatru zaczęły nabierać kształtu w 1824 roku: Radnemu budowlanemu Heinrichowi Jacobowi Zengerle zlecono opracowanie szkiców i planów teatrów mogących pomieścić od 800 do 1000 osób. Ostatecznie zdecydowano się pójść za przykładem teatru miejskiego w Akwizgranie. Mistrz budowlany Eberhard Philipp Wolff (1773-1843) wzniósł klasycystyczny budynek teatru na rogu Wilhelmstraße i dzisiejszego Kaiser-Friedrich-Platz w latach 1825-27. Uroczyste otwarcie miało miejsce 26 czerwca 1827 roku.

Teatr miał kształt amfiteatru; za nim znajdował się budynek magazynu. Ściany pomalowano na czerwono-szary marmur. Dekoracje pochodziły od braci Orth z Monachium, maszyny teatralne od Dorna z Darmstadt. Wnętrze ozdobiono między innymi widokiem Biebrich i licznymi innymi "ulotkami". Chwalono harmonijny ogólny efekt budynku.

Wraz z przystąpieniem księcia Adolfa, Wiesbaden otrzymało własny stały zespół teatralny pod kierownictwem marszałka dworu Carla von Bose i dyrektora Karla Beurera. Jednym z najważniejszych wydarzeń w historii teatru w tym czasie był koncert z udziałem Franza Liszta 30 lipca 1840 r. Kiedy orkiestra dworska Biebrich została rozwiązana w tym samym roku, jej członkowie zostali włączeni do orkiestry teatralnej. Christian Rummel, wcześniej dyrygent orkiestry dworskiej w Biebrich, został dyrygentem dworskim. W 1848 roku, roku rewolucji, książę został pozbawiony dochodów z kasy domeny, w związku z czym anulował dotacje dla teatru. Aby mimo to utrzymać teatr, do 1857 r. zarządzała nim mieszczańska komisja teatralna, a miasto zapewniało niezbędne dotacje. Następnie książę Adolf ponownie dotował teatr. Dyrektor Friedrich von Bose, syn Carla von Bose, przeprowadził ważne reformy, takie jak wprowadzenie tak zwanego prawa dyscyplinarnego teatru i założył instytucję emerytalną dla członków. Wprowadził również rozdział zespołów teatru muzycznego i dramatu z oddzielnym dyrektorem dla każdego działu.

W tym czasie już od jakiegoś czasu trwały dyskusje na temat budowy nowego teatru. W 1860 roku mistrz budowlany Philipp Hoffmann przedstawił wstępny projekt. W 1866 roku Teatr Nassau stał się Królewskim Pruskim Teatrem Dworskim. Podobnie jak teatry w Hanowerze i Kassel, teatr był teraz pod ogólnym zarządem Königliche Schauspiele Berlin z dyrektorem generalnym Botho von Hülsenem. Wraz z otwarciem nowego teatru w 1894 roku, stary teatr stał się przestarzały i został zburzony w 1896 roku.