Rummel, Christian Franz Ludwig Friedrich Alexander

Dyrygent, kompozytor

ur.: 27.11.1787 w Prichsenstadt (Dolna Frankonia)

zm.: 13.02.1849 w Wiesbaden

Rummel otrzymał wykształcenie muzyczne w Mannheim i Darmstadt. W 1806 roku wstąpił do 2 Pułku Piechoty Nassau jako kapelmistrz wojskowy i wziął udział w kampanii Napoleona przeciwko Hiszpanii w 1808 roku. Został tam wzięty do niewoli i zwolniony w 1813 roku.

Zrezygnował ze służby wojskowej po bitwie pod Waterloo. Z inicjatywy generała Nassau Augusta von Kruse przybył do Wiesbaden. Uczył w Pädagogium i został założycielem i dyrektorem prywatnej książęcej kaplicy dworskiej w Biebrich. Orkiestra ta była uważana za jedną z najbardziej renomowanych orkiestr dworskich swoich czasów. Kiedy orkiestra została rozwiązana w 1842 roku i włączona do orkiestry teatralnej, Rummel przejął jej kierownictwo.

Jako pianista, skrzypek i klarnecista, Rummel był nie tylko wszechstronnym muzykiem, który podróżował do różnych głównych niemieckich miast, a także do Holandii, Belgii i Szwajcarii, ale także kompozytorem, którego utwory, które były szeroko wykonywane w tym czasie, zostały opublikowane przez Schotta. Katalog dzieł Rummela obejmuje około 100 kompozycji w wielu różnych gatunkach, w tym muzykę wojskową, liczne aranżacje orkiestrowe (w tym Sonatę Kreutzerowską Beethovena), utwory na fortepian na dwie i cztery ręce oraz muzykę kameralną na instrumenty dęte. Szczególną uwagę przyciągnął jego "Koncert na klarnet" oraz "Concerto Militaire na fortepian i orkiestrę op. 68". Już w 1805 roku skomponował "Sześć walców na pianoforte", które zadedykował "inspektorowi budowlanemu" Christianowi Zaisowi.

Czworo z sześciorga dzieci Rummela podążyło za muzycznymi ambicjami ojca. Josephine (1812-1877), Joseph (1818-1880) i August (1824-1886) zdobyli sławę jako pianiści, podczas gdy Franziska (1821-1888) wystąpiła gościnnie w teatrze w Wiesbaden w 1843 roku i towarzyszyła ojcu w kilku trasach koncertowych. Poślubiła wydawcę muzycznego Petera Schotta w Brukseli.