Na zlecenie malarza Jamesa Pitcairna-Knowlesa, architekt Paul Schultze-Naumburg zbudował w latach 1904/05 Zamek Freudenberg, budynek na prawie kwadratowym planie w stylu willi zaprojektowanych przez włoskiego architekta renesansowego Andreę Palladio. Fasady zwartego budynku są ściśle symetryczne i podkreślone trójosiowymi ryzalitami centralnymi z płaskimi trójkątnymi szczytami. Około 50 pokoi zgrupowanych jest na czterech piętrach wokół przestronnego holu wejściowego, w którym znajduje się również główna klatka schodowa z trójbiegowymi drewnianymi schodami.

Budowniczy mieszkał w zamku tylko przez kilka lat. W 1909 roku sprzedał go baronowej Mathilde von Entreß-Fürsteneck. W kolejnych latach zamek Freudenberg kilkakrotnie przechodził z rąk do rąk. W 1925 r. powiat i miasto Essen nabyły go w celu utworzenia centrum rekreacyjnego. Od 1933 r. był on prowadzony przez Stowarzyszenie Kobiet NS w Essen i Organizację Opieki Społecznej NS. W 1939 r. zamek przejęła administracja bazy wojskowej w Wiesbaden. W latach 1945-65 zamek Freudenberg został zarekwirowany przez wojsko amerykańskie. W 1965 r. został zakupiony przez RFN. W 1974 r. zamek Freudenberg został wydzierżawiony Międzynarodowemu Kościołowi Zielonoświątkowemu, który wykorzystywał go jako centrum szkoleniowe. W latach 1975/76 został gruntownie odnowiony i zrekonstruowany. W 1990 roku posiadłość stała się własnością miasta Wiesbaden.

Od 1993 roku zamek i park są użytkowane przez Towarzystwo i Stowarzyszenie na rzecz Natury i Sztuki, które przejęło dzierżawę na 66 lat od 2005 roku. W 2008 r. założono Fundację Schloss Freudenberg w ramach Niemieckiej Fundacji Ochrony Zabytków w celu kontynuowania renowacji budynku.