Einhard, biograf Karola Wielkiego, wspomina o jego dwóch wizytach w Wiesbaden w 830 r.: "castrum, quod moderno tempore Wisibada vocatur" ("Castrum, które w nowszych czasach nazywa się Wiesbaden"). Opinie na temat znaczenia słowa "castrum" są różne. Niektórzy badacze uważają, że odnosi się ono do dworu królewskiego, "regia curtis", podczas gdy Otto Renkhoff zakłada, że Einhard zamierzał scharakteryzować tym terminem późnoromańskie fortyfikacje, w szczególności Heidenmauer. Jego zdaniem jednak "curtis", po raz pierwszy wspomniany w 1123 r., ale pochodzący z IX wieku, powinien być określany jako dwór królewski.

Sądy królewskie były królewskimi folwarkami wprowadzonymi przez Karolingów w celu administrowania ich dominiami. Były one wykorzystywane do rozwoju i powiększania ziemi, a także do zapewnienia żywności i zakwaterowania dla króla i jego świty.

Według Renkhoffa kompleks z budynkami gospodarczymi i ogrodami mógł rozciągać się od centrum Saalgasse na południe przez kompleks Kaiser-Friedrich-Bad do Heidenmauer. Fundamenty większego budynku w tej lokalizacji są nadal opisywane w XVII wieku; okoliczne łąki i winnice były znane pod nazwą "Im Saal". Na planie z 1809/12 r. inżynier hydraulik Weber dokumentuje prostokątny plan piętra w Saalgasse, który jest w połowie zabudowany i oznaczony jako "Pozostałości Kaisersaal". Inna interpretacja umieszcza dwór w dzielnicy zamkowej.

Dwór królewski był centrum administracyjnym i gospodarczym posiadłości królewskich w Wiesbaden i okolicach. Duży las cesarski w lasach Taunus, "Höhe", należał do tej dzielnicy, podobnie jak kościół parafialny, który na początku był uważany za kościół królewski.