W 1953 r. na miejscu dawnej synagogi na Michelsbergu wzniesiono niewielki pomnik ze stelą autorstwa artysty z Wiesbaden Egona Altdorfa. Widnieje na nim napis "Miłość jest sumieniem świata". Kilka tablic pamiątkowych zostało później dodanych do obszaru, który został przemianowany na Heinrich-Heine-Anlage i został częściowo zabudowany w trakcie tworzenia dzisiejszego pomnika ku czci zamordowanych Żydów w Wiesbaden. Obiekt ten, który został otwarty dla publiczności 27 stycznia 2011 r., wyznacza cały obszar dawnej synagogi. Układ ulic dzieli go na dwa odpowiadające sobie obszary. Najważniejsze daty ponad 1500 osób pochodzenia żydowskiego, które mieszkały w mieście i padły ofiarą nazistowskiej manii rasowej, są przedstawione na pasie nazwisk, który biegnie wokół miejsca na wysokości oczu i jest oświetlony po zmroku.

Przy Bernhard-Schwarz-Straße 17 w Schierstein od 1968 roku znajduje się pomnik autorstwa artysty i pedagoga sztuki z Wiesbaden, prof. dr Wolfa Spemanna, upamiętniający synagogę, która została zaatakowana, zbezczeszczona i podpalona przez nazistowskich rasistów w 1938 roku. W pomnik wkomponowano kamienną rozetę i pozostałości dawnego muru otaczającego synagogę. Filar z holu wejściowego synagogi Michelsberg został umieszczony jako jedyna pozostałość na dziedzińcu nowej synagogi zbudowanej w 1966 r. przy Friedrichstraße 33, gdzie od 1970 r. eksponowana jest również płaskorzeźba z brązu autorstwa Wolfa Spemanna z sentencją proroka Jeremiasza "Dzień i noc opłakuję zabitych z mojego ludu". W miejscu dawnej synagogi w Biebrich, tablica pamiątkowa i wielojęzyczna "Stela tolerancji" stworzona przez artystę z Wiesbaden Karla-Martina Hartmanna przypominają o losie prześladowań Żydów. Od 1980 r. tablica pamiątkowa przy Poststraße 7 w Bierstadt upamiętnia również synagogę, która kiedyś tam stała.

W 2002 r. w foyer ratusza otwarto salę, w której udostępniono szeroki zakres informacji na temat losów prześladowanych Żydów. W 1992 r. przed domem przy Alexandrastraße 8 umieszczono tablicę pamiątkową z nazwiskami 16 mieszkańców dawnego "domu żydowskiego", którzy zostali deportowani i zabici lub doprowadzeni do samobójstwa. W 1994 r. artysta Marc van den Broek zaprojektował pomnik w Nordenstadt z 14 prostokątnymi stalowymi stelami, na których umieszczono małe mosiężne tabliczki z nazwiskami Żydów, którzy zostali deportowani do obozów ludobójstwa 10 czerwca i 28 sierpnia 1942 roku. Tablice upamiętniają prawniczkę i pisarkę dr Sally Großhut, ośmiu żydowskich obywateli zamordowanych przez nazistowski reżim w Dotzheim, wydalenie żydowskich członków klubu gimnastycznego i sportowego Sonnenberg z 1861 r. oraz trzech radzieckich robotników przymusowych zamordowanych w Kloppenheim na krótko przed końcem wojny. Na cmentarzu południowym znajduje się kamień pamiątkowy cechu rzeźników z Wiesbaden dla jego członków, którzy zginęli podczas I wojny światowej lub dla ich synów, który prawdopodobnie został tam przeniesiony z terenu rzeźni w latach sześćdziesiątych XX wieku i na którym dodatkowa tablica upamiętnia siedmiu kolegów, którzy padli ofiarą nazistowskich rasistów w obozie koncentracyjnym (sekcja C 1, zachodnia krawędź). Na cmentarzu żydowskim w Bierstadt ścięta piramida z dwunastoma wyrytymi nazwiskami ofiar upamiętnia członków społeczności, którzy zostali tam deportowani, a także tych z Igstadt.

Od 2006 r. w kilku autentycznych miejscach prześladowań, takich jak przed zewnętrzną ścianą dawnego więzienia sądowego przy Albrechtstraße 29, a następnie naprzeciwko Paulinenstraße 9, gdzie w tamtym czasie znajdowało się biuro terenowe frankfurckiego Gestapo, a także na Geschwister-Stock-Platz, wzniesiono stele upamiętniające żydowskie dzieci, które były prześladowane i mordowane podczas "Trzeciej Rzeszy". Od 2010 r. pomnik deportacji Schlachthoframpe, zrealizowany przez frankfurckiego artystę multimedialnego Vollrada Kutschera i artystę z Wiesbaden Yorka Hauffa, dostarcza informacji o strasznych wydarzeniach, które miały miejsce w miejscu na wschód od torów głównego dworca kolejowego. Pod koniec 1997 roku na budynku przy Luisenplatz 5, dawnej Alte Münze (Starej Mennicy), odsłonięto tablicę zaprojektowaną przez ówczesną rzeźbiarkę z Darmstadt Anne Haring, upamiętniającą ośrodek przetrzymywania i tortur SA, który znajdował się tam od wiosny do lata 1933 roku.

Pamięć o licznych przeciwnikach narodowego socjalizmu w Wiesbaden jest zachowana dzięki tablicom pamiątkowym w przestrzeni publicznej lub podobnym formom upamiętnienia. Losy osób, które nie brały udziału w ruchu oporu, upamiętniają tablice znajdujące się na terenie niektórych szkół nazwanych ich imionami, takich jak Szkoła Wilhelma Leuschnera i Szkoła Carlo Mierendorffa, obie w Moguncji-Kostheim, oraz Szkoła Alfreda Delpa w Wiesbaden-Frauenstein. Tablica ku czci pastora D. Martina Niemöllera została umieszczona na zewnętrznej ścianie jego długoletniej rezydencji przy Brentanostrasse 3. W Parlamencie Kraju Związkowego Hesji popiersie upamiętnia Wilhelma Leuschnera, imiennika najwyższego odznaczenia tego kraju związkowego. Jego portret, podobnie jak portret emerytowanego generała pułkownika Ludwiga Becka, jest również jednym z 50 heskich osobistości przedstawionych w instalacji "Himmel über Hessen. Licht-gestalten", którą Vollrad Kutscher stworzył dla nowego budynku plenarnego zainaugurowanego w 2008 roku. Miejsce pamięci obozu koncentracyjnego "Unter den Eichen" w Carl-von-Ibell-Weg zostało otwarte w 1991 roku. Stała wystawa koncentruje się na mieście jako ważnym miejscu w reżimie nazistowskim, antynazistowskim ruchu oporu i warunkach więziennych więzionych tam głównie luksemburskich opozycjonistów nazistowskich. Naprzeciwko Bahnhofstrasse 63, duży pomnik zainicjowany przez Adama Straußa ze Stowarzyszenia Niemieckich Sinti i Romów - Stowarzyszenie Regionalne Hesji i stworzony przez artystów Eugena Reinhardta i Josefa Rainhara z warsztatu Sinti w Albersweiler w Palatynacie, został przekazany publiczności w 1992 roku.

Na cmentarzu południowym znajduje się kwatera robotników przymusowych i politycznych ofiar nazistowskiej tyranii (kwatera C 1) oraz kwatera 171 ofiar "eutanazji" i obozów koncentracyjnych (kwatera U 11). Kamień upamiętniający ofiary tej nieludzkiej ideologii wzniesiono również przed schodami prowadzącymi do głównego wejścia do dawnego domu państwowego. Ponadto około 40 ulic i placów, a nawet o połowę mniej szkół oraz innych budynków i instytucji nosi imiona ofiar reżimu nazistowskiego lub działaczy antynazistowskiego ruchu oporu. W wielu przypadkach umieszczono tam również tablice pamiątkowe. Od 2005 r. do lata 2016 r. w centrum miasta i na przedmieściach ułożono ponad 650 "Stolpersteine" z nazwiskami i datami życia, deportacji i morderstw głównie żydowskich ofiar reżimu nazistowskiego.