W latach 1908-09 na rozległym grzbiecie w pobliżu granicy z Erbenheim założono cmentarz południowy, drugi co do wielkości cmentarz po cmentarzu północnym o powierzchni 33 hektarów. Wczesne historyczne artefakty wskazują, że obszar ten był już wykorzystywany do celów grzebalnych we wczesnej epoce brązu.

Zgodnie z barokowym wzorcem, aleja prowadząca do głównego wejścia na północnym zachodzie, Friedenstraße, jest przedłużona do szerokiej głównej osi cmentarza, która jest wyłożona kolumnowymi drzewami życia w górnej części i przypomina drogę procesyjną. Kolejnymi charakterystycznymi cechami są prawie trapezoidalny kształt cmentarza i okrągła ścieżka, która jest przerywana okrągłymi tablicami na skrzyżowaniach. Szeroki pas zieleni po obu stronach głównej osi prowadzi do pola pamięci poległych w I wojnie światowej.

Cmentarz południowy charakteryzuje się dużą liczbą grobów historycznych, zwłaszcza z lat 20. i 30. XX wieku, a także prestiżowymi miejscami pochówku wzdłuż Ringweg, przy rondach i wzdłuż głównej osi; najbardziej znanym jest grób Manfreda Freiherra von Richthofena.

W centrum prestiżowego zespołu budynków zaprojektowanych przez architekta miejskiego Augusta O. Pauly'ego po północno-zachodniej stronie cmentarza znajduje się hala pogrzebowa, zainaugurowana w 1911 roku, z krematorium w piwnicy. To ostatnie mogło zostać oddane do użytku dopiero w 1912 r., po stworzeniu w Prusach wymogów prawnych dotyczących kremacji, a w 1997 r. zostało zastąpione nowym budynkiem przy Siegfriedring. Wnętrze trójnawowej hali pogrzebowej utrzymane jest w stylu secesyjnym; wśród osób znacząco zaangażowanych w jej projekt byli artyści z Wiesbaden Hanna i Hans Völcker oraz Carl Wilhelm Bierbrauer. Ogólne wrażenie wnętrza przypomina wczesnochrześcijańskie wnętrza kościelne. Finansowanie wyszukanego wyposażenia było możliwe dzięki fundacji, którą upamiętnia tablica pamiątkowa.