Fresenius, Remigius Heinrich

Chemik

ur. 14.11.1847 w Wiesbaden

zmarł: 14.02.1920 w Wiesbaden

Fresenius, najstarszy syn chemika Carla Remigiusa Freseniusa, rozpoczął studia chemiczne w instytucie ojca(Chemisches Laboratorium Fresenius) po ukończeniu Gimnazjum Humanistycznego w Wiesbaden w 1866 roku.

Z powodu wstrząsów politycznych w 1866 roku w następstwie wojny niemiecko-austriackiej, musiał przerwać studia po trzech semestrach jesienią 1867 roku. Jako roczniak odbył służbę wojskową w 2 Pułku Dragonów Gwardii w Berlinie, gdzie uczęszczał również na wykłady z nauk przyrodniczych i innych przedmiotów. Następnie kontynuował studia w Lipsku u znanego chemika organicznego Carla Kolbe. Po kolejnej przerwie spowodowanej wojną francusko-pruską w latach 1870/71, podczas której został oficerem i odznaczony Krzyżem Żelaznym, wiosną 1872 r. ukończył studia z tytułem doktora.

Jesienią 1872 r. Fresenius dołączył do laboratorium swojego ojca, gdzie z powodzeniem pracował jako wykładowca aż do śmierci. Oprócz działalności dydaktycznej, od 1871 r. był mocno zaangażowany w wydawane przez ojca czasopismo Zeitschrift für Analytische Chemie. Kiedy w 1881 r. do laboratorium Freseniusa dodano agrochemiczną i enologiczną stację badawczą, przejął jej zarządzanie. Po śmierci ojca w 1897 r. dołączył do swojego brata Theodora Wilhelma Freseniusa i szwagra Ernsta Hintza w zarządzaniu laboratorium.

Fresenius był członkiem rady miejskiej w Wiesbaden (1897-1919) i Narodowej Partii Liberalnej, w zarządzie Stowarzyszenia Handlowego i Stowarzyszenia Rolniczego. W 1905 r. został mianowany Tajnym Radcą. Przez wiele lat był związany z Towarzystwem Historii Naturalnej Nassau, do którego wstąpił w 1873 roku. Był jego dyrektorem w latach 1913-20 i odegrał wiodącą rolę w budowie nowego muzeum państwowego w Wiesbaden.

Fresenius został pochowany na Cmentarzu Południowym.