W legendzie o Żelaznym Człowieku z Schierstein mówi się, że migoczące niebieskie światło unosi się z ciemnych fal Renu, gdy tylko zegar kościelny w Schierstein wybije północ. Każdej nocy pokonuje tę samą trasę z brzegów Renu przez łąki do winnic, aż do zamku Frauenstein i do krypty, w której pochowani są członkowie wymarłej dynastii rycerskiej. Nie spoczywa tam jednak ostatni z nich. Gdy tylko niesamowite światło zbliża się do ołowianej trumny, musi wstać i podążać za blaskiem. Noc w noc jego duch przemierza ścieżkę do Schierstein i dalej w dół Renu w grzechoczącej żelaznej zbroi jako pokuta za uwiedzenie i porzucenie rybaczki z Schierstein. Dziewczyna rzuciła się do Renu w rozpaczy, gdy zdała sobie sprawę, że jej miłość nie pozostała bez konsekwencji - tej samej nocy światło podobno po raz pierwszy wynurzyło się z czarnych wód, aby szukać jej niewiernego kochanka ... W ciągu wielu setek lat niegdyś przystojny rycerz skurczył się do małego mężczyzny w kapeluszu, a makabryczna zjawa nazywana jest Żelaznym Człowiekiem.

Legenda o Żelaznym Człowieku jest jedną z najbardziej znanych legend Wiesbaden. Przypuszczalnie koncentruje się na ostatnim męskim potomku rycerzy Frauenstein, który zmarł bezdzietnie przed 1427 r. wraz z Ulrichem. Dzielnica Eisenmännchen i ulica Eisenmännchenstraße w Schierstein istnieją do dziś.