Idąc za przykładem Szwajcara Henry'ego (Henriego) Dunanta, który po bitwie pod Solferino 24 czerwca 1859 r. wezwał do pomocy poszkodowanym w czasie wojny, niezależnie od tego, do której strony konfliktu należeli, pierwsze stowarzyszenia powstały również na ziemi niemieckiej, z których rozwinął się Niemiecki Czerwony Krzyż.

W Wiesbaden w 1866 r. założono organizację ochotniczek niosących pomoc, a trzy lata później oddział Vaterländischer Frauenverein (Patriotycznego Stowarzyszenia Kobiet), który miał opiekować się rannymi w czasie wojny i chorymi w czasie pokoju. W styczniu 1921 r. stowarzyszenie kobiet i inne organizacje pomocowe połączyły się, tworząc Niemiecki Czerwony Krzyż. Po II wojnie światowej w nowo powstałym kraju związkowym Wielka Hesja utworzono trzy stowarzyszenia regionalne z siedzibą w Wiesbaden, Darmstadt i Kassel; biuro okręgowe DRK zostało utworzone we Frankfurcie.

Najważniejszymi zadaniami w bezpośrednim okresie powojennym była opieka nad niemieckimi jeńcami wojennymi i uchodźcami, ustanowienie służby poszukiwawczej dla zaginionych niemieckich żołnierzy i cywilów oraz łączenie rodzin rozdartych przez wydarzenia wojenne. DRK Landesverband Hessen e.V., z siedzibą w Bad Nauheim, został założony 6 grudnia 1946 r. w celu koordynacji tych działań. Przeprowadzka do Wiesbaden, której domagano się od 1946 r., miała miejsce w 1984 r. Siedziba główna znajduje się w "Henry-Dunant-Haus" przy Abraham-Lincoln-Straße 7.

Organizacja regionalna, która jest podzielona na 39 stowarzyszeń okręgowych i 461 stowarzyszeń lokalnych, jest kierowana przez pięcioosobowy komitet wykonawczy i zarządzana przez regionalnego dyrektora zarządzającego.