Tytułem magazynu był program. Wiesbaden jako kosmopolityczne miasto uzdrowiskowe, jako miejsce Międzynarodowego Festiwalu Majowego, wystaw, targów i jako rozwijające się centrum gospodarcze w regionie Ren-Men miało zostać przedstawione w swoim ponadnarodowym znaczeniu. Na tle politycznych i społecznych wstrząsów lat sześćdziesiątych, ta idea poświęcenia została zrealizowana w czasopiśmie od 1969 roku. Co kwartał publikowano jeden numer, redagowany przez szefa biura prasowego Erika Emiga. Stałym niezależnym redaktorem i autorem był historyk kultury i sztuki dr Alexander Hildebrand.

Przejrzysty, bogaty projekt typograficzny i progresywny układ pośrednio odzwierciedlały idee Bauhausu. Oprócz szerokiego zakresu tematów, każdy numer zawierał trzy stałe działy: "Portret", w którym prezentowano na przykład nowo mianowanych dyrektorów teatrów lub muzeów, "Wiesbaden Literary", w którym publikowano również teksty zapomnianych pisarzy lub pisarzy poddanych ostracyzmowi podczas "Trzeciej Rzeszy", oraz "In Wiesbaden Notes", gdzie istotne wydarzenia były relacjonowane w krótkich wiadomościach. Ponadto omawiano współczesne kwestie, takie jak ochrona zabytków i wygląd architektoniczny miasta na przestrzeni wieków.

Hildebrand rzucał również światło na inne aspekty dawnego i obecnego życia kulturalnego w Wiesbaden, na przykład w swoich artykułach o malarzach Otto Ritschlu i Ludwigu Knausie, kolekcjonerach sztuki Heinrichu Kirchhoffie i Wilhelmie Uhde (1874-1947) oraz pedagogu Johannesie Maaßie. Uwzględniono również aktualną scenę artystyczną. Rosyjskie i bułgarskie tygodnie festiwalowe zapoczątkowały miejską kulturę dialogu, która była wspólnym wątkiem biegnącym przez czasopismo kulturalne, a także kwestie bieżących spraw i życia gospodarczego.

Zakończenie działalności czasopisma w 1985 r. z powodów finansowych pozostawiło pustkę.